Walter Frosch (19 december 1950 – 23 november 2013) was een nietsontziende Duitse ‘Haudegen’ die leed aan de nodige zelfspot. Bracht zijn vrije tijd graag drinkend en vooral rokend in de kroeg door. Was desondanks een kultheld in Kaiserslautern en Hamburg.
Walter Frosch was 19 en schoorsteenveger toen hij ging voetballen bij de, toentertijd, meest beroemde amateurvereniging van West-Duitsland: de SV Alsenborn. Een dorpsclub met uitstraling en een stadion voor maar liefst 13.000 toeschouwers. Een club ook die regelmatig aan de poorten van Bundesliga rammelde, maar nooit promoveerde.
Frosch bleef vier seizoenen in Alsenborn en tijdens de winterstop van 73/74 werd hij aangetrokken door de 1. FC Kaiserslautern. Althans, zo leek het. Frosch had echter ook een contract getekend bij Bayern München en beide clubs dongen naar zijn talenten. En terwijl de twee verenigingen over elkaar heen duikelden, ging Frosch op vakantie naar Mallorca om de uitslag af te wachten. Die luidde dat Frosch zijn contract bij Kaiserslautern moest nakomen en hijzelf een vier maanden geschorst kreeg.
In november 1974 maakte Walter dan eindelijk zijn lang verwachte debuut voor Kaiserslautern. Het duurde niet lang voordat hij de onbetwiste uitblinker was in de defensie van de club van de Betzenberg. Begin 1976 zag hij zich benaderd door de toenmalige Bundestrainer Jupp Derwal die hem wilde selecteren voor het nationale West-Duitse B-elftal. Frosch bedankte voor de eer met één zin: ‘Ein Walter Frosch spielt nur in der A-Mannschaft oder in der Weltauswahl.’
In de zomer van 1976 verkaste Frosch naar FC St. Pauli en een jaar later promoveerden die Kiezkicker naar de Bundesliga. Frosch bleef zes seizoenen bij de club uit Hamburg. Zelfs toen St. Pauli in 1981, vanwege financiële problemen, de licentie kwijtraakte en teruggezet werd naar de Amateurliga Nord, bleef hij de Paulianer trouw.
In Hamburg bleek Frosch zijn reputatie van ‘Haudegen’ meer dan waard te maken. Hij schuwde de duels niet en in het seizoen 76/77 scoorde de nietsontziende verdediger maar liefst negentien gele kaarten. Zelf vond hij twintig wel een mooi rond getal, maar de heren scheidsrechters werkten daar aan het einde van het seizoen niet aan mee.
Buiten het veld was Frosch niet van onbesproken gedrag. Hij had een voorliefde voor sigaretten. ‘Ich rauche lieber als vögeln’, vond hij. Zo’n zeventig stuks stak hij er dagelijks op en gecombineerd met de nodige alcohol zag Frosch er steeds onfrisser en ongezonder uit. Zo meldde hij zich bij Kaiserslautern ooit met rode bloeddoorlopen in de kleedkamer voor een wedstrijd. Frosch maakt trainer Eric Ribeck wijs dat hij een bindvliesontsteking heeft. Grote hoeveelheden bier sloeg de kettingrokkende Frosch achterover. Binnen de lijnen echter was daar niets van te merken. Beroemd is een wedstrijd tegen Schalke ’04 waarin zijn tegenstander en international Erwin Kremers zichzelf al na achttien minuten vertwijfeld wisselde.
Opzien baarde Frosch, die zelf in 1985 was gestopt met voetballen, in 1990.Bij de afscheidswedstrijd van oud ploegmakker Klaus Thomforde verscheen hij met raspende stem voor de camera. In zijn sokken stak een pakje sigaretten. Het filmpje was een hit op YouTube.
In 1996 werd bij Walter kanker vastgesteld. Na een strijd van ‘nooit opgeven’ overleed hij eind 2013 op 62-jarige leeftijd. Bij de SC Victoria Hamburg, waar Walter Frosch na zijn actieve loopbaan enige tijd de kantine pachtte, wordt sinds 2012 het Walter Frosch toernooi georganiseerd. De opbrengsten gaan geheel naar het onderzoek naar kinderen met kanker.
Foto: Wikipedia