Valentino Mazzola (26 januari 1919 – 4 mei 1949), was een Italiaanse voetballer die bekend staat als de aanvoerder van het “Il Grande Torino”. Hij werd gezien als een van de eerste moderne voetballers.
Mazzola was allrounder omdat hij kon scoren, verdedigen en zijn ploeg leiden. Als het slecht ging stroopte hij altijd de mouwen op als signaal naar het publiek en zijn medespelers.
Valentino Mazzola groeide op bij Tresoldi. Venezia kocht hem in 1938, waar hij een gevreesd koppel vormde met Ezio Loik. Op zijn twintigste kreeg Mazzola te horen dat er geen voetbalschoenen voor hem waren. Zijn reactie: “geen probleem, ik kan wel op blote voeten spelen”. Samen met Loik kwamen ze in de zomer van 1942 de selectie van Torino versterken. Ze werden door Ferrucio Novo, de voorzitter van Torino, overgehaald om de ploeg te versterken. Dit bleek achteraf gezien een grootse zet.
In zijn eerste seizoen leidde Mazzola als aanvallende middenvelder zijn club naar het kampioenschap van Italië. Na het eerste seizoen waren er twee competitieloze jaren vanwege de Tweede Wereldoorlog. Maar daarna ging de club verder met waarmee ze ervoor bezig waren: prijzen pakken.
Mazzola, de begaafde binnenspeler, dirigeerde als aanvoerder de club uit Noord-Italië naar vijf kampioenschappen. Namelijk die van 1943 tot en met 1946 en in 1949. Torino was al zeker van de titel in het seizoen 1948-49, toen het beste team ter wereld van dat moment op 4 mei 1949 omkwam bij een vliegtuigongeluk. Dit gebeurde in de Superga-heuvel nabij Turijn.
Even daarvoor kwam namelijk het voorstel van Benfica of men mee wilde spelen in de erewedstrijd van hun aanvoerder Francisco Ferreira. De spelers hadden niet veel zin. Maar ze werden uiteindelijk overgehaald door Mazzola, omdat hij Francisco Ferreira als een grote vriend beschouwde.
Tijdens de terugreis ging het mis. Er hing mist boven Turijn en de piloot maakte een vergissing. Het vliegtuig vloog tegen de flanken van de Basilica di Superga aan. Alle 31 inzittende kwamen bij deze crash om het leven. Achttien spelers vonden de dood, onder wie Valentino Mazzola.
Maar ook driekwart van de nationale ploeg, de Engelse coach Leslie Lievesley, officials en journalisten. Mazzola was op dat moment topscorer van de Serie A. Turijn was zijn topploeg kwijt. Er kwam een einde aan het tijdperk van “Il Grande Torino”.
Valentino Mazzola speelde hierdoor maar 12 interlands (4 goals). Terwijl een veelvoud voor hem in het verschiet leek. Hij zou zeker als aanvoerder zijn opgetreden van Italië op het WK van 1950 in Brazilië. Het mocht dus niet zo zijn.
(Foto: Wikipedia)