Toon Brusselers (7 juli 1933 – 20 mei 2005). Werd geboren in België maar de Nederlander speelde vooral voor PSV uit Eindhoven. De vader van Geert Brusselers speelde bijna 400 wedstrijden voor PSV.
Toon Brusselers speelde van 1951 tot 1965 378 keer in competitieverband voor Philips Sport Vereniging, waarin hij 102 keer scoorde. Daarnaast kwam hij vier keer uit voor het Nederlands elftal, AGOVV en FC Den Bosch. Met PSV werd Brusselers in 1963 eenmaal kampioen, speelt vier maal in Oranje (twee doelpunten) en wordt gehuldigd voor zijn 400e en 500e wedstrijd bij de rood-witten. Zijn zoon Geert werd later ook profvoetballer.
De bijna twee meter grote Toon Brusselers was een belangrijke speler die maar zelden echt op de voorgrond trad. Hij leerde voetballen bij het Gestelse UVO (Uit Vrienden Ontstaan). Voordat hij in 1951 bij PSV kwam, had Brusselers al een jaar op het hoogste niveau gespeeld, toen nog districtsniveau, bij AGOVV. Brusselers studeerde autotechniek in Apeldoorn.
Brusselers wordt op de website van PSV beschreven als de Phillip Cocu van het PSV uit de jaren vijftig: ‘Speelde hij mee dan zag je hem amper, speelde hij niet mee dan miste je hem.” Na zijn jubileumwedstrijd (hij speelde ruim 500 officiële wedstrijden voor PSV) werd hij de meest all-rounder uit de geschiedenis van de club genoemd. Brusselers speelde ook nog acht Europesewedstrijden voor PSV, waaronder de eerste en weinig succesvolle wedstrijd die een Nederlandse club ooit speelde in Europees verband; Rapid Wien – PSV (6-1) op 21 september 1955.
Toon Brusselers was bijna twee meter groot, fors, beschikte over een machtig schot en was allround bovendien. Hij debuteerde als 18-jarige met klasbakken als Coen Dillen en Piet Fransen om zich heen. Dat ging niet meteen goed maar als zijn medespelers zien hoe goed en nuttig hij zich beweegt in het elftal, is de vrede gauw getekend. In 1961 wordt hij zelfs aanvoerder van PSV, de band die hij overneemt van Roel Wiersma.
Zijn uitverkiezing voor Oranje hoorde Brusselers op de radio, het nieuws van 23.00 uur. De omroeper presenteerde het elftal. ‘…In de voorhoede van rechts naar links: Bosselaar, De Bruyckere, Appel, Brusselers…. Gejuich! Later hoorde hij pas wie linksbuiten was. In het Nederlands elftal speelde hij links- of rechtsbinnen, hoewel zijn voorkeur uitging naar een plaats op het middenveld. Hij is vier keer voor het Nederlandse nationaal elftal uitgekomen, van 1955 tot 1962, en scoorde daar tweemaal. Zijn vierde en laatste interland was als verdediger.
Na zijn lange carrière wordt Brusselers bestuurslid Technische Zaken en lid van verdienste bij PSV. Hij verkoos zijn maatschappelijke loopbaan boven de sportieve en stopte toen PSV in 1965, semi-professioneel, overdag ging trainen. Brusselers speelde nog even voor FC Den Bosch waarna hij er de voetbalbrui aan gaf.
Na zijn actieve carrière werd Brusselers directeur bij vrachtwagenfabrikant DAF. Na een kort ziekbed en aan de gevolgen van een herseninfarct en hartstilstand overleed hij op 20 mei 2005 in het ziekenhuis van Eindhoven. Brusselers werd 71 jaar.
(Foto: Wikipedia)