Matheus Wilhelmus Theodorus ‘Theo’ Laseroms (8 maart 1940 – 25 april 1991) was een spijkerharde verdediger die zijn grootste successen boekte bij Feyenoord. Samen met IJzeren Rinus Israël vormde Theo de Tank in De Kuip een sterk centraal duo en werden er prachtige successen geboekt; waaronder de Europa Cup I-winst in 1970.
Laseroms begon met voetballen op de straten van Roosendaal. Omdat dit niet mocht, werd de kleine en sterke Theo veelvuldig opgepakt door de politie. Hij mocht het politiebureau pas weer verlaten toen hij tientallen strafregels had geschreven: ‘Ik mag nooit meer voetballen op straat’. Toch deed hij dit iedere keer weer. Waardoor het tafereel zich aldoor herhaalde.
De ouders van Theo waren dan ook blij dat hij op negenjarige leeftijd mocht gaan voetballen voor RBC. Hier ontwikkelde Laseroms zich tot een gevreesde en felle rechtsbuiten. Als zestienjarige had hij zelfs al een basisplaats had afgedwongen bij de tweede-divisionist. Een jaar later, in 1957, zou Laseroms met RBC kampioen worden en daarmee promoveren naar de Eerste Divisie.
In 1958 haalde NAC Breda de aanvaller binnen. Hij ontwikkelde zich prima door in Breda en werd al gauw international van Jong Oranje. De absolute top was volgens Laseroms enkel bereikbaar als hij ‘in de Randstad zou spelen. Dus een transfer in 1963 naar Sparta kwam als geroepen voor de kleine en gedrongen Laseroms.
In Rotterdam zou Laseroms uiteindelijk worden omgeturnd tot de keiharde en gevreesde verdediger waar iedereen hem van kent. Trainer Wiel Coerver zette hem centraal in de verdediging en de nationale faam zou gaan groeien voor Laseroms. De man die op het Kasteel De Tank als bijnaam kreeg.
De doorbraak van Laseroms was definitief en in 1965 debuteerde hij ook voor het grote Oranje. Waar hij in totaal zes interlands voor zou spelen. Zijn tweede interland speelde hij overigens als spits. Dit omdat bondscoach Denis Neville tegen Zwitserland ‘een soort met dynamiet geladen speerpunt’ zocht. En dus kwam hij snel uit bij Laseroms.
In 1967 zou Laseroms Sparta verlaten om in de Verenigde Staten geld te gaan verdienen bij de Pittsburgh Phantoms. Vanwege contractbreuk kreeg Sparta van de Amerikanen een compensatie van 170.000 gulden. En kon het over Laseroms beschikken. Een groot succes was het niet. Hoewel de verdediger financieel goede zaken deed, viel het sportief flink tegen. Na nog geen jaar in de VS keerde Laseroms alweer terug in Nederland. Hij ging voetballen voor Feyenoord.
Het werd zoals gezegd zijn beste en meest succesvolle periode in zijn loopbaan. Met zijn spijkerharde maatje Israël achterin won Feyenoord in 1969 het landskampioenschap en pakte het de bekerwinst. Dit gevolgd door de winst van de Europa Cup I en de Wereldbeker een jaar later. In 1972 zou Laseroms Feyenoord op 32-jarige leeftijd verlaten en bouwde hij middels twee seizoenen bij het Belgische AA Gent af.
Na zijn loopbaan werd Theo Laseroms onder meer trainer in het Midden-Oosten en in Nederland bij onder meer Heracles Almelo, Helmond Sport en PEC Zwolle. Op 25 april 1991 overleed Matheus Wilhelmus Theodorus ‘Theo’ Laseroms veel te vroeg op 51-jarige leeftijd door een hartaanval.
(Foto: Wikipedia)
Eén reactie
Theo was ook speler – trainer bij het toenmalige KVK Ieper (West-Vlaanderen) in België, dat toen in eerste provinciale speelde. Z’n maatje Willem Van Hanegem kwam hem regelmatig eens opzoeken hier in Ieper.