Ruben Kogeldans (4 januari 1967 – 7 juni 1989) was een talentvolle verdediger en de zoon van de Surinaamse voetballer Leo Kogeldans. Als selectielid van het Kleurrijk Elftal kwam Kogeldans op 7 juni 1989 te overlijden na de SLM-ramp in Suriname. Als eerbetoon aan Kogeldans is naast het College Den Hulster, de middelbare school waar Kogeldans naartoe ging, de sporthal naar hem vernoemd: de Ruben Kogeldans-sporthal.
De vleugelverdediger begon met voetballen bij Quick Boys ’31, een amateurclub uit zijn geboorteplaats Venlo. Al gauw werd het talent in de speler ontdekt door VVV-Venlo, dat Kogeldans als middenvelder toevoegde aan de jeugdopleiding. Tot zijn twintigste zou Kogeldans voetballen voor VVV, om daarna zijn loopbaan te vervolgen bij Willem II. In Tilburg studeerde hij namelijk aan de Katholieke Academie Lichamelijke Opvoeding. Nadat hij er eerst meetrainde om zijn conditie op peil te houden, debuteerde hij namens de Tilburgers op 16 augustus 1987 tegen Feyenoord. Hierna zou Kogeldans nog dertien wedstrijden spelen voor Willem II. Zijn laatste duel was thuis tegen VVV, het werd tegen de oude club van Kogeldans 1-1.
Een kleine maand later vertrok de snelle en technisch vaardige vleugelverdediger met het Kleurrijk Elftal naar Suriname. Veel had het echter niet gescheeld, of Kogeldans was niet eens meegegaan. Trainer Nick Stienstra was niet zeker van de fitheid van Kogeldans, omdat hij nog maar net was hersteld van zijn enkelbanden, die eerder dat jaar waren afgescheurd. Toch werd hij door de vele afzeggingen geselecteerd en stapte zodoende in het vliegtuig wat neer zou storten bij Zanderij, tijdens een mislukte poging om bij mist te landen. Van de 187 inzittenden overleefden er slechts elf. De voltallige bemanning en 167 passagiers kwamen om het leven, waaronder vijftien leden van het Kleurrijk Elftal. Het is de grootste vliegtuigramp uit de Surinaamse geschiedenis.
Kogeldans was niet alleen een talentvolle voetballer, hij kon ook nog eens heel goed drummen. Zijn broer, Gerold Kogeldans, speelde destijds in een band en af en toe kroop hij achter het drumstel. ‘En dan was het net alsof hij al jaren drummer was. Ik zei tegen hem: ‘je moet drummer worden’. Maar dat vond hij maar niks. Hij wilde een beroemde profvoetballer worden’, liet zijn broer later weten in het boek Eindbestemming Zanderij van Iwan Tol.
Naast hem herdenken wij ook zijn omgekomen maten Steve van Dorpel, Ruud Degenaar (Heracles Almelo),Lloyd Doesburg (Ajax), Wendel Fräser (RBC), Frits Goodings (FC Wageningen), Jerry Haatrecht (Neerlandia), Virgall Joemankhan (Cercle Brugge), Fred Patrick (PEC Zwolle), Ortwin Linger (HFC Haarlem), Andro Knel (NAC), Andy Scharmin (FC Twente), Elfried Veldman (De Graafschap), Florian Vijent (Telstar) en coach Nick Stienstra (RCH). Ook de moeder en zus van de latere profvoetballer Romeo Castelen kwamen om.
(Foto: collectie Regionaal Archief Tilburg)