Romano Sion (9 juni 1971) was een snelle, sterke en technisch begaafde linkerspits die speelde in Nederland, Spanje en Portugal.
Het is 19 februari 1989 als Romano Sion op 17-jarige leeftijd zijn debuut maakt in het betaalde voetbal bij FC Haarlem. Drieduizend toeschouwers zien dit jonge, pijlsnelle talent na tien minuten het eerste doelpunt maken in een met 3-0 gewonnen wedstrijd tegen FC Volendam. Hij speelt in een prachtig Haarlem-elftal met namen als Edward Metgod, Raymond Atteveld, André Stafleu, Arthur Numan, Marcel Peeper, Rob Matthaei en Wout Holverda.
Aan de Krommedijk
In de zomer van 1991 verruilt Sion het inmiddels gedegradeerde Haarlem voor de splinternieuwe fusieclub SVV/Dordrecht’90, dat juist gepromoveerd is naar de eredivisie. Aan de Krommedijk treft hij bij zijn debuut wederom FC Volendam en ook nu vindt hij het net. Ondanks dit veelbelovende begin geeft hij al op jonge leeftijd vorm aan zijn reputatie als onruststoker, zowel op als buiten het veld. Hij mist trainingen, is verslaafd aan gokken en maakt regelmatig ruzie. Na twee seizoenen in Dordrecht wordt hij uitgeleend aan eerstedivisionist RBC. Sion maakt dat seizoen zoveel indruk, dat FC Groningen interesse toont en hem uiteindelijk van Dordrecht’90 overneemt.
Scoren in het noorden
Sion blijkt in het seizoen 1994-1995, ondanks de nodige schorsingen, met tien goals in 25 wedstrijden een van de weinige lichtpunten in een verder donker seizoen voor de noorderlingen. Zijn tweede seizoen bij de Groningers verloopt volgens een zelfde patroon: briljante wedstrijden worden afgewisseld met schorsingen en de vreemdste geruchten doen de ronde. Strijkt hij twee keer zijn vakantiegeld op door dit zowel aan voorzitter Everards als aan diens compagnon Van der Wal te vragen? En wat gebeurt er met de Mercedes van de laatstgenoemde nadat Sion deze geleend heeft? Niemand weet het, maar de auto is spoorloos.
Net als bij zijn vorige werkgever maakt Sion bij Groningen de drie seizoenen niet vol. In aanloop naar de tweede helft van 1996-1997 escaleert een ruzie met trainer Westerhof en wordt hij uitgeleend aan FC Emmen. Daar bloeit hij weer wat op en trekt de aandacht van SD Compostela, dat op het hoogste niveau van Spanje acteert. Voor 350.000 gulden maakt hij de overstap naar het Iberisch schiereiland.
Onsterfelijk in Santiago de Compostela
In de hoofdstad van Galicië treft hij landgenoten René Ponk (FC Utrecht) en Juan Viedma Schenkhuizen, de oud-NEC’er, die tevens een Spaans paspoort heeft. In de spits staat de Bulgaarse grootheid Luboslav Penev. Ondanks dat Sion lang niet alle wedstrijden speelt, maakt hij zich in twee weken in mei 1998 onsterfelijk bij de supporters. Op 3 mei maakt Sion tegen RC Celta de Vigo, veertig seconden nadat hij ingevallen is, met een paar technische hoogstandjes de 2-3. Voor veel fans van Compostela de beste goal in de clubgeschiedenis.
Een week later boekt SD Compostela bij Deportivo La Coruña een historische 2-6 overwinning. Sion, ongetwijfeld geprikkeld door de 28.000 euro premie die de voorzitter per goal uitlooft, scoort drie keer en bereidt twee treffers voor. Sion sluit het seizoen af met zes treffers in zestien wedstrijden, maar kan niet voorkomen dat Compostela uit de Primera División degradeert.
In de Segunda División laat Sion, die al lang niet meer de klassieke linksbuiten is, maar meer een tweede spits, wederom van zich spreken door negen keer te scoren in 29 wedstrijden. Atletico Madrid en Betis Sevilla tonen interesse, maar worden afgewimpeld door voorzitter Jose Maria Caneda, die overigens de gewoonte heeft om het salaris van Sion, die regelmatig in het casino te vinden is, op de rekening van diens vriendin te storten.
In zijn derde jaar bij Compostela, als de Nederlandse enclave wordt uitgebreid met de van Ajax gehuurde Peter Hoekstra, gaat het toch weer de verkeerde kant op. Tegenvallende prestaties en wangedrag op het veld zorgen ervoor dat Sion’s relatie met de voorzitter behoorlijk bekoeld raakt.
Zijn basisplaats raakt hij kwijt en Caneda strooit met dreigementen en boetes, met als hoogtepunt de miljoen peseta’s (14.000 gulden) die Sion in het weekend van zijn bruiloft krijgt. Het lijkt Sion vooralsnog niet veel te deren als hij in een interview laat opmaken: “Ik ben relaxed, ik train, ik ga naar huis en de hond eet biefstuk met bruine bonen.”
Promotie in Portugal
Maar door de geringe speeltijd lijkt een transfer niet ver weg. Halverwege het seizoen 2000-2001 neemt het Portugese Vitória Guimarães de Nederlandse aanvaller over van Compostela. Sion laat direct zijn klasse zien en scoort vijf keer in twaalf duels. Het voetbalgeluk is echter van korte duur, want 2001-2002 brengt hem niet meer dan vijf duels in de Primeira Liga. Het volgende seizoen zoekt hij het een niveau lager bij Rio Ave.
In de Segunda Liga van Portugal treft hij wederom een landgenoot en concurrent in de spits, Ronnie van Es (FC Haarlem), die aan het eerste hoofdstuk van zijn voetbalreis begint, die hem later nog langs Griekenland en Cyprus zal voeren. Door bureaucratisch gehannes speelt Sion alleen de tweede seizoenshelft en weet nog vier keer te scoren in twaalf wedstrijden. Het wordt uiteindelijk een succesvol jaar voor Rio Ave, dat met drie punten voorsprong kampioen wordt en promoveert.
De laatste buitenlandse klus voor Romano is het Spaanse Universidad Las Palmas, dat op het tweede niveau in Spanje acteert. Het uitstapje duurt door de financiële problemen van de club slechts een maand en in 2004 besluit Sion zijn professionele kicks aan de wilgen te hangen en terug te keren naar Nederland.
In 2007-2008 laat hij zich nog even verleiden tot een seizoen bij de amateurs van PKC’83 en daarna nog bij Oldambtster Boys, maar daarna is het toch echt voorbij en zien we hem zo af en toe nog een balletje trappen met Lucky Ajax, de club waar hij in de jeugd speelde.
Met dank aan Sebas Meijwes
(Foto: ANP – Herman Pieterse)