Robert ‘Robbie’ Bernard Fowler (9 april 1975) is vooral bekend geworden als speler van Liverpool. Maar ken jij alle andere acht clubs waar deze aanvallende ‘Spice Boy’ het shirt van droeg?
Zeg je Robbie Fowler, zeg je hoogstwaarschijnlijk Liverpool. Maar Fowler zou uiteindelijk voor in totaal negen clubs uit komen. Als jij ze allemaal weet op te noemen, ben je een die-hard kenner! Liverpool, Leeds United, Manchester City, Cardiff City en Blackburn Rovers zullen misschien nog wel lukken maar als je ook nog komt met North Queensland, Perth Glory en… Muangthong United: een klaterend applaus!
Fowler had ook een mindere kant: zo kwam hij een aantal keren in opspraak, vooral in 1999, toen hij op 3 april 1999 een goal tegen Everton FC vierde door de doellijn ‘op te snuiven’, alsof het cocaïne was. Ondanks dat dit een statement was op smerig valse verdachtmakingen werd dit gedrag van Fowler niet geapprecieerd; een boete en een schorsing waren het gevolg. Daarnaast had hij de twijfelachtige eer, samen met Steve McManaman als ‘Spice Boy’ door het leven te gaan. Dit omdat ze de naam hadden zich als playboys te gedragen. Kortom: in het rijtje ‘saaie voetballers’ zal Fowler niet voorkomen.
Waar het begon
Maar terug naar het begin. Robbie zijn profcarrière begon in zijn geboortestad, bij Liverpool FC, waar hij de eerste twee seizoenen geen enkele competitiewedstrijd in actie zou komen. Fowler maakte zijn debuut in het eerste elftal in 1993. Hij viel op door zijn tweebenigheid en handelingssnelheid; een natuurtalent. Drie seizoenen achter elkaar scoorde hij meer dan dertig doelpunten. Hoogtepunt was het jaar 2001, toen Liverpool de FA Cup, League Cup, UEFA Cup en UEFA Super Cup won. Toen sloeg het noodlot toe: een zware blessure. Zijn voorste kruisband scheurde af, terwijl de achterste inscheurde en het kraakbeen brak. Het is al pijnlijk als je het alleen maar leest…
Als hij gevrijwaard was gebleven van die ernstige knieblessure en hij met dezelfde snelheid was blijven scoren als in zijn eerste vier, vijf seizoenen, dan had hij misschien Alan Shearer kunnen achterhalen als Premier League-topscorer aller tijden. Het gemiddelde van Fowler toen was namelijk nagenoeg hetzelfde als dat van Shearer: 0,59 per wedstrijd. We zullen het echter nooit weten want na elf seizoenen bij Liverpool vertrok Fowler voor 11 miljoen Engelse ponden naar Leeds United AFC.
Het eerste seizoen speelde hij 22 wedstrijden in Leeds, West Yorkshire. Hij was behoorlijk trefzeker, met tien goals. Het tweede seizoen speelde hij acht wedstrijden en maakte hij drie doelpunten. Na twee en een half seizoen bij Manchester City te hebben gespeeld ging hij terug naar Liverpool. Hier waren ze de aanvaller van 173 centimeter niet vergeten. Met een staande ovatie werd hij binnen gehaald als een verloren zoon. De verwachtingen waren hoog gespannen.
Op zich ging het sportief gezien niet gek, maar na één seizoen hield hij het toch weer voor gezien in Liverpool. Dertig wedstrijden, waarin hij acht maal scoorde, blijvend achter zijn naam achterlatend. Fowler maakte een stap terug naar de Championship-club Cardiff City FC. Door blessures kwam Fowler daar echter zelden aan spelen toe. En toen brak de tijd aan van ‘clubhoppen’.
Clubhopper
Vanaf de zomer van 2008 mocht hij mee trainen bij Blackburn Rovers FC. In september datzelfde jaar contracteerde de club hem op prestatiebasis. Na drie maanden en evenveel wedstrijden voor de club te hebben gespeeld vertrok hij er. In de zomer van 2009 vertrok hij naar Australië waar hij tekende voor North Queensland Fury. Bij deze club veroverde hij wel een basisplaats. Hij scoorde negen keer voor de club in 26 wedstrijden. Vanaf juni 2010 kwam Fowler uit voor Perth Glory. Daar vertrok hij na een jaar om in juli 2011 bij Muang Thong United in Thailand te tekenen. Bij deze club werd hij naast speler ook hoofdtrainer, na het ontslag van hoofdtrainer Henrique Calisto. Hij beëindigde in 2012 zijn voetbalcarrière.
Fowler kwam ook tot 26 interlands voor Engeland. in de periode 1996–2002 werd hij onder leiding van bondscoach Terry Venables meerdere malen opgeroepen om zijn opwachting te maken voor ‘(The) Three Lions’. Robbie maakte hij zijn debuut op 27 maart 1996 in de vriendschappelijke thuiswedstrijd tegen Bulgarije (1-0). Hij viel in dat duel na 76 minuten in voor Les Ferdinand. Uiteindelijk wist de man uit en (vooral ook) van Liverpool zeven maal het vijandelijke net te vinden voor zijn land. De eerste tegen Mexico in 1997 en de meeste vooral in oefenduels.
Cultuursnuiver
Op zijn knieën, één vinger aan de neus die vlak boven de achterlijn zweeft. Het is het beeld dat voor altijd zal blijven kleven aan Robbie Fowler. De spits die zich weleens liet verleiden om gekke dingen te doen en, zeker zo nu en dan, liet zien prima te kunnen voetballen. Hij was zeker was veel meer dan een ordinaire bad boy. Scoren deed hij zeker de eerste jaren van zijn loopbaan bovengemiddeld. Maar wat als hij minder een playboy was geweest en meer alleen voor het voetbal had geleefd? We zullen het nooit weten…
Na het voetbal
Medelijden hoeven we niet te hebben met Robbie. Fowler werd een van de rijkste sporters van Groot-Brittannië. Naast zijn inkomsten uit het voetbal wist hij namelijk fortuin te maken in de paardensport en het onroerend goed.
(Foto: Wikipedia)