Robert Emmanuel Pirès (29 oktober 1973). Een fijnbesnaarde, frêle Franse flankspeler waarvoor je naar het stadion kwam. Tevens goede vriend van Dennis Bergkamp.
De technisch begaafde Pirès maakte vooral faam in zijn zes seizoenen bij Arsenal waarmee hij in 2002 en 2004 de Engelse titel won. Hij speelde ook 79 interlands voor Frankrijk en won met zijn land in 1998 de wereldtitel. Pirès voetbalde in de periode 1993-2011 ook voor FC Metz, Olympique Marseille, Villarreal en Aston Villa.
Pirès was overal waar hij speelde zeer populair getuige ook de bijnamen die hij tijdens zijn loopbaan verwierf: ‘Bobby’, ‘Le’Bob’, ‘Super Rob’. De aanvallend ingestelde middenvelder was er één die creativiteit tot doel had verheven. Dankzij de geniale ingevingen van deze Fransman konden zijn collega’s vaak een doelpunt mee pikken. Ook scoorde hij zelf veelvuldig. Het was mede daarom dat Arsenal trainer Wenger hem één van zijn beste aankopen ooit, noemde.
In totaal speelde Pirès 79 maal voor het Frans voetbalelftal waarin hij 14 maal een doelpunt scoorde. Pirès werd met ‘Les Bleus’ wereldkampioen tijdens het Wereldkampioenschap voetbal 1998, ook werd hij Europees kampioen bij het Europees kampioenschap voetbal 2000. Bijna iedere Fransoos was het er niet mee eens maar voor het Wereldkampioenschap in Duitsland (zomer 2006) werd hij niet geselecteerd door een meningsverschil met toenmalig bondscoach Raymond Domenech.
We komen de naam van Pirès voor het eerst op een wedstrijdformulier tegen bij de club FC Metz, in 1993. Hij zou voor deze club uit zijn vaderland tot een totaal van 162 wedstrijden komen waarin hij 43 maal trefzeker was. Een mooie transfer (vijf miljoen Engelse Ponden) naar Olympique Marseille was het gevolg in 1998. 66 wedstrijden en 8 goals later besloot Arsène Wenger in het jaar 2000 Robert Pirès voor zes miljoen Pond naar Engeland te halen.
Bij ’the Gunners’ brak Pirès pas echt door en werd speler van het jaar in Engeland (2002). Ook pakte hij met zijn team makkers bijna alles wat er te winnen viel: Premier League winst in 2002 en 2004 en winst van de prestigieuze FA Cup in 2002, 2003, 2005. In 2006 kwam de klad er in en moest Pirès genoegen nemen met een reserverol achter Aljaksandr Hleb. In de zomer van 2006 verkaste Pirès daarom naar het Spaanse Villarreal CF.
In september 2006 beleefde Pirès zijn dieptepunt door een zware kruisband-blessure waardoor hij maar liefst zes maanden niet kon spelen. Na zijn herstel leefde Robert weer helemaal op getuige de 102 wedstrijden (13 goals) die er achter zijn naam staan. In de zomer van 2010 kreeg hij echter toch geen nieuw contract. Pirès was een tijdje clubloos en mocht zijn conditie op peil houden bij Arsenal. Hij tekende uiteindelijk in november 2010 bij Aston Villa.
In 2012 maakte Pirès een opvallende move naar India. Pirès had in 2011 ook al eens aangekondigd te stoppen met voetballen, maar kwam in 2014 op zijn beslissing terug en ging in de Indiase competitie aan de slag. Om de competitie daar op te vijzelen werden meerdere sterren naar dit land gelokt. FC Goa werd de club voor Robert en dat werd bekostigd met een slordige 600.000 euro. Uiteindelijk maakte de Fransman er slechts acht wedstrijden vol waarin hij éénmaal scoorde.
Uiteindelijk in februari 2016 kondigde Pirès aan dat hij definitief een punt zette achter zijn carrière. “Ik ben 42 jaar en op een gegeven moment is het tijd om te zeggen dat je stopt en je plaats afstaat aan de jongere generatie”, aldus de Fransman.
(Foto: Wikipedia)