Paolo Di Canio (9 juli 1968) was een Italiaanse aanvaller die onder meer uitkwam voor Lazio Roma.
De spits stond niet alleen bekend als een goed voetballer, maar ook als een bijzonder controversieel persoon. Zo bracht hij onder meer als Lazio-speler de fascistengroet richting zijn eigen fans om de overwinning op stadsgenoot AS Roma te vieren. Di Canio noemt zichzelf ook een aanhanger van het ‘Italiaanse fascisme.’
Di Canio is als geboren Romein opgegroeid met Lazio Roma, waarvoor hij op zijn zeventiende zijn debuut maakte. Hiervoor was de kale spits lid van het extreem fanatieke Irriducibili, een fanclub van Lazio Roma. In 1990 vertrok Di Canio naar Juventus en pakte hij zijn eerste grote prijzen. De Coppa Italia in 1992 en de UEFA Cup in 1993.
Vervolgens kwam hij via Napoli terecht bij AC Milan. Met de Milanezen werd hij onder meer landskampioen, maar verloor hij in 1995 de finale van de Champions League tegen Ajax. Met zijn overbekende puntertje schoot Patrick Kluivert Di Canio’s droom aan diggelen.
Na twee jaar vertrok Di Canio naar het Verenigd Koninkrijk, waar hij onder meer Celtic, West Ham United en Sheffield Wednesday diende. Voor deze laatste club kwam hij in september ’98 volop in het nieuws nadat hij scheidsrechter Paul Alcock naar de grond had geduwd. Het resultaat: elf wedstrijden schorsing en een boete van 10.000 pond.
Di Canio kwam echter niet alleen negatief, maar ook positief in het nieuws als speler van West Ham. In een wedstrijd tegen Everton ving hij de bal op, nadat de Everton-doelman geblesseerd bleef liggen. Een groot applaus kreeg de Italiaan vervolgens van het publiek.
In 2004 keerde Di Canio weer terug in Rome, om weer bij zijn grote liefde Lazio te gaan spelen. Na twee jaar vond de aanvaller het wel mooi geweest op het hoogste niveau en ging hij nog twee jaar ballen bij het kleine Cisco Roma, om vervolgens zijn spelerscarrière af te sluiten. Na zijn loopbaan ging Paolo Di Canio het trainersvak in.
(Foto: Wikipedia)