Marco van Hoogdalem werd met Roda JC in 1995 tweede in de Eredivisie, won later met Schalke 04 de UEFA Cup en twee DFB Pokals en werd in de Bundesliga ook nog eens tweemaal uitgeroepen tot beste verdediger van het seizoen. Nu leidt Van Hoogdalem een leven als herbergier in het Limburgse heuvellandschap. Een gesprek met hem over zijn nieuwe leven, voetbalcarrière, gezondheid, Roda JC en de toekomstplannen met de Bernardushoeve.
Hoe wordt een voetballer eigenlijk herbergier? “Ik was na mijn carrière eigenlijk van plan om een broodjeszaak te beginnen”, legt de geboren Gorinchemmer uit. “Toen hoorden we via mijn schoonvader dat Herberg Bernardushoeve te koop kwam. We gingen er kijken en we waren meteen verliefd op het pand, met z’n prachtige uitzicht op de Limburgse heuvels. Van het een kwam het ander.”
De oud-speler van RKC, Roda JC en Schalke 04 is samen met zijn vrouw nu al meer dan tien jaar eigenaar van herberg de Bernardushoeve, dat negentien ruime vakantiewoningen telt. Alle woningen hebben twee verdiepingen en twee slaapkamers, de meesten hebben er nog een mooi terras bij met uitzicht op het prachtige heuvellandschap van Zuid-Limburg. Ook is er een kinderboerderij met herten, geiten, kippen en hanen. De dieren worden verzorgd door de familie Hoogdalem zelf. “We hebben hier gasten in alle soorten en maten. Ouderen, jonge gezinnen, mensen die een hapje komen eten in het restaurant en zakenlieden die hier vergaderingen beleggen.”
Inmiddels helemaal ingeburgerd in Limburg bevalt het leven als herbergier hem goed, al is de verliefdheid overgegaan in ‘houden van’. “Het is net een huwelijk, haha. Het is echt pezen. We zijn de hele week van ’s ochtends tot ’s avonds laat open en slechts vijf dagen per jaar gesloten. Bovendien wonen we ook nog eens boven de zaak. Voor elke piep kunnen ze ons bereiken. Je kunt dus wel zeggen dat we de hele dag met ons werk bezig zijn.”
De Bernardushoeve is de laatste jaren snel gegroeid en telt inmiddels dertig man personeel. “We worden steeds bekender, ook het restaurant trekt steeds meer mensen. Er komen steeds meer mensen naar ons toe omdat het lekker eten is en niet omdat die voetballer er zit, dat is toch een goed teken. Ik had eerlijk niet verwacht dat het zo hard zou gaan. Als je ook naar de afgelopen zomer kijkt, het was topdrukte, ze bleven maar komen. Mooi, maar ’s avonds ben je dan echt bekaf.”
Marco van Hoogdalem was aanvankelijk middenvelder van beroep. Bij RKC en Roda JC was hij als verdedigende ingestelde middenvelder en balansbewaker een van de eerste spelers die op het wedstrijdformulier werd ingevuld door trainers als Huub Stevens. Bij Schalke 04 stond hij voornamelijk centrale verdediger of verdedigende middenvelder. Hij werd in de Bundesliga eind jaren ’90 tweemaal uitgeroepen tot beste verdediger van de competitie. Van Hoogdalem kijkt met een goed gevoel terug: “Je kunt wel zeggen dat ik bij elke club op het hoogtepunt heb gespeeld. Met Schalke heb ik twee bekertoernooien gewonnen, met Roda JC standaard in de subtop en veel Europees voetbal. Maar vergeet ook RKC niet hé, de zevende plaats in de Eredivisie in 1991 voelde als een kampioenschap.”
Met Roda JC werd Van Hoogdalem in 1995 tweede in de Eredivisie, een record dat vermoedelijk niet snel zal sneuvelen. Met namen als Atteveld, Senden, Graef, Hesp, en Babangida was het elftal van Huub Stevens misschien wel het beste Roda JC ooit. Herbergier van Hoogdalem wordt er nog regelmatig aan herinnerd door zijn gasten: “Mensen hebben het nog vaak over dat elftal. Ze snakken allemaal weer naar de successen van toen. Tuurlijk gaat het me aan het hart dat ze gedegradeerd zijn. Je hoopt dat het weer beter gaat, maar elke keer komen ze weer in dezelfde negatieve spiraal terecht. Promotie dit jaar? Zou mooi zijn, maar de Eerste Divisie is loodzwaar dit jaar.”
Van Hoogdalem mag dan tevreden terugkijken op zijn carrière, het afscheid verliep door fysieke problemen in mineur. Hij kreeg in zijn laatste jaren te maken met heupproblemen en een chronische ontsteking aan zijn galblaas. Zonder het te weten had hij zijn laatste wedstrijd al gespeeld. Het afscheid werd hem jaren later alsnog gegund door Huub Stevens. Die nodigde hem uit voor een galawedstrijd die speciaal voor de oud-trainer was georganiseerd. “Tijdens die wedstrijd heb ik een kwartier mogen spelen. Ik ben er speciaal voor klaargestoomd door een fysiotherapeut uit Amsterdam. Het maakte alles goed. Ik heb in die wedstrijd een kwartier gespeeld, maar het was erg emotioneel voor mijn vrouw en mijzelf. Het was misschien wel het mooiste moment uit mijn voetbalcarrière. Fantastisch dat Huub Stevens mij die mogelijkheid gaf. Heel speciaal.”
Voetballen doet de oud-verdediger annex middenvelder niet meer. “Nee met mijn kwetsbare heup en lever durf ik dat niet meer. Doet wel een beetje pijn hoor. Ik had bijvoorbeeld best nog een tijdje in een veteranenelftal willen voetballen. Het afscheid was wel erg abrupt. Of ik trainersambities heb? Tot vorig seizoen was ik nog wel jeugdtrainer bij zijn oude liefde Roda JC, maar dit jaar ben ik nog niet gebeld. Ik zal nooit hoofdtrainer worden zoals Phillip Cocu of Mark van Bommel, maar werken met jeugd geeft me erg veel plezier. Wie weet wat er nog op mijn pad komt.”
De afgelopen jaren zijn bewogen geweest voor de familie Van Hoogdalem. De oud-prof kreeg in 2016 een levertransplantatie. “De laatste jaren zijn gegaan met pieken en dalen. Het is een heftige tijd geweest voor ons. Helemaal voor mijn vrouw, zij is toch de dragende kracht achter dit bedrijf. Hoe het nu gaat? De gezondheid is aardig op de rails. Onlangs zagen ze nog een verstoppinkje op de scans, maar dat was verder niet gevaarlijk. Ik sta regelmatig onder controle en mag gelijk komen als er iets is. Dat is wel fijn.”
En de ambities met de Bernardushoeve? “Ach, het is ongelooflijk snel gegaan de laatste jaren. We zitten op een kruispunt. Aan de ene kant zitten we aardig aan de max, personeel is moeilijk te krijgen, we moeten zelf geregeld invallen. Maar ja, stilstand is achteruitgang hé, we willen wel door. Ideeën zijn er genoeg, extra vakantie-appartementen bijvoorbeeld. Daar moeten we goed over nadenken. We proberen het zo goed mogelijk te doen, we zien wel waar het schip strandt.” Was getekend, Marco van Hoogdalem.
Eén reactie
Toppie. Succes.