Marco Tardelli (24 september 1954) was een onvermoeibare defensieve middenvelder uit Italië. Speelde tien seizoenen bij Juventus en was 81 keer international bij de Azzuri. Hij werd vooral beroemd door zijn emotionele juichen na de 3-1 in de finale van het WK 1982 tegen West Duitsland. (foto Wikipedia)
Tardelli begon zijn prof loopbaan in 1972 in de serie C bij Pisa. Hij bleef er twee seizoenen, voordat hij in 1975 de overstap maakte naar Como dat in een divisie hoger uitkwam. Een jaar later al volgde de grote transfer naar Juventus in Turijn. Bij De Oude Dame bleef hij tien seizoenen actief en beleefde grote successen. Hij speelde 376 wedstrijden waarin hij 51 keer doel trof.
Hij won vijf keer de scudetto, twee keer de coppa Italia, de UEFA cup, de Europese cup voor bekerwinnaars, de supercup en de Europacup 1.
Bij Juventus kreeg Tardelli de bijnaam ‘Schizzo’, wat zoveel de betekent als ‘de sprint’, vanwege zijn plotselinge versnellingen. Een belangrijk wapen ook in zijn rol als verdedigende middenvelder om gaatjes dicht te lopen.
Als international was Tardelli actief op de WK’s van 1978 en 1982 en het EK van 1980. Vooral zijn optreden in 1982 zal menig voetballiefhebber, van zekere leeftijd, nog vers in het geheugen liggen. Marco verkeerde in blakende vorm en tijdens de wedstrijd tegen Argentinië pikte hij al een doelpuntje mee. In de finale in Madrid tegen West Duitsland deed hij dat kunstje nog eens over. Het doelpunt was fraai. Met rechts wipte hij het leder even op om met links de bal in de verre hoek te jagen. Het juichen wat daarna volgde bezorgt voetbalfans over de hele wereld, behalve in Duitsland waarschijnlijk, nog steeds kippenvel. Nimmer juichte een voetballer emotioneler en intenser als Marco Tardelli op dat moment. Het juichen was mooier dan de goal. Italië won de finale met 3-1.
Na in de herfst van zijn carrière nog bij Internazionale en St Gallen in Zwitserland gespeeld te hebben, hing Tardelli zijn schoenen in 1988 aan de wilgen.
Hij dook bijna onmiddellijk het trainersvak in en had in de jaren die volgden onder andere het Italiaanse elftal -16, Cesena, Bari, Internazionale en de nationale ploeg van Egypte onder zijn hoede. Zij laatste klus was die van assistent bondscoach, onder Giovanni Trappatoni, van Ierland. In september 2013, daags na verlies tegen Oostenrijk, scheidden de wegen van Schizzo en Ierland.
(Foto: Wikipedia)