Marc Jozef Emmers (1966)

Marc Jozef Emmers (25 februari 1966)  Had een voorname rol in de uitschakeling van Ajax in de Europacup 2 in 1988. Verzamelde 37 caps bij de Rode Duivels en ging twee maal naar het WK.

Marc Emmers heeft er een imposante voetbalcarrière op zitten. Winst in de Beker der Bekerwinnaars in zijn eerste seizoen KV Mechelen, kampioen het jaar erop. Een transfer naar Anderlecht, gevolgd door drie titels en een beker. Na blessureleed ging hij naar de Italiaanse tweedeklasser Perugia en FC Lugano in Zwitserland.

Hij speelde in zijn carrière op de positie van libero, verdedigende middenvelder, aanvallende middenvelder en rechtsachter. Hij maakte eind jaren 80 furore bij KV Mechelen en trok nadien naar RSC Anderlecht, waar hij door blessures nooit echt kon doorbreken. In 1989 werd hij verkozen tot Profvoetballer van het Jaar.

Marc Emmers leerde voetballen bij de jeugd van het plaatselijke VV Hamontlo. Hij doorliep er bijna alle jeugdreeksen. In 1982 werd hij er ontdekt door Waterschei SV Thor.

Het begon voor Emmers dus allemaal ‘voor het echie’ bij Waterschei SV Thor, wat tegenwoordig KRC Genk heet. 98 wedstrijden zou de rechtsbenige middenvelder er spelen, waarin hij veertien maal het net wist te vinden. Het was de Nederlandse trainer Han Grijzenhout die hem tijdens het seizoen 1983/84 zijn eerste speelminuten op het hoogste niveau gunde. Emmers groeide uit tot een vaste waarde maar kon niet voorkomen dat de Limburgers in 1986 naar Tweede Klasse degradeerden. Ook na de degradatie bleef hij bij Waterschei, waar de talentvolle middenvelder dreigde in de vergetelheid te raken.

Maar in 1987 haalde het KV Mechelen van trainer Aad de Mos hem terug naar Eerste Klasse. Dit werd een groot succes; hij zou er in vijf seizoenen, 155 wedstrijden spelen en 33 maal scoren. Daarnaast kwam hij in een goed draaiend team en behaalde meerdere prijzen.

Dankzij de fraaie kopbal van Piet den Boer won Marc Emmers de finale van de Europacup II op 11 mei 1988. De finale die gespeeld werd in Straatsburg ging tussen KV Mechelen en AFC Ajax.

Het doelpunt van Den Boer was het enige doelpunt waardoor het KV Mechelen van de Nederlandse coach Aad de Mos haar eerste grote Europese prijs pakte. Naast Den Boer speelden ook de Nederlanders Erwin Koeman, Graeme Rutjes en Wim Hofkens in de finalewedstrijd voor KV Mechelen. KV Mechelen is tot heden de laatste Belgische club geweest die een Europabeker won.

Het succesverhaal bleef duren. Een jaar na het binnenhalen van de Europacup II veroverde KV Mechelen ook de landstitel. ‘De Kakkers’ beschikten in die dagen over een sterk team. Niet alleen in België, maar ook in de rest van Europa was KV Mechelen ongenaakbaar. In februari 1989 versloeg het PSV in de UEFA Super Cup. Vooral in eigen huis maakte het indruk, Mechelen won overtuigend met 3-0 van PSV.

RSC Anderlecht probeerde in die periode verscheidene sleutelfiguren van Mechelen naar Brussel te halen. Aad de Mos trok in 1989 naar het Astridpark, later volgden ook Rutjes en Versavel. Emmers bleef, ondanks aandringen van paars-wit, in Mechelen. Maar de grote successen bleven ditmaal uit. Al werd een persoonlijk succes geboekt toen Emmers werd verkozen tot Profvoetballer van het Jaar 1989.

In 1991 grepen Emmers en zijn ploegmaats net naast de titel en de Beker van België. Een jaar later verloor de club opnieuw de finale van de Beker. Tijd voor een nieuwe stap..

Anderlecht bleef trekken en trok Emmers in 1992 uiteindelijk over de figuurlijke streep. Ook een groot succes in eerste instantie: drie titels en een beker zouden volgen. Echt doorbreken lukte Marc echter door blessures niet. Het is in Anderlecht gebleven bij zestig wedstrijden en drie doelpuntjes.

Na het blessureleed inclusief acht operaties aan de knie, ging het daarom naar de Italiaanse tweedeklasser Perugia Bruno Versavel, zijn vriend, werd gebeld en die regelde dat Emmers bij Perugia kon testen. Dat werd een succes. Hij kreeg meteen een contract. Maar het was daar een rommeltje. Sommige spelers waren al een half jaar niet betaald en dus vertrok Marc na anderhalf seizoen (7 wedstrijden, o goals).

Na anderhalf seizoen te hebben gespeeld voor het Zwitserse Lugano (36 potjes, drie goals) was voor Emmers het eindstation in de derde Klasse van België: Hij verdedigde nog een jaar de kleuren van KTH Diest. Na negen wedstrijden waarin hij zelf twee maal kon juichen besloot Marc Emmers dat het genoeg was.

Emmers verzamelde 37 caps en twee goals bij de Rode Duivels en ging in 1990 en 1994 naar het WK. Hij speelde in de groepsfase van het WK elke wedstrijd mee. Maar in het laatste duel, tegen Spanje, viel hij uit. Daardoor miste hij in de tweede ronde de confrontatie met Engeland. België werd uiteindelijk uitgeschakeld door een late goal van de Engelsman David Platt.

Op het WK 1994 was Emmers ook van de partij. Toenmalig bondscoach Paul Van Himst liet hem in de eerste wedstrijd invallen voor Luc Nilis, in de tweede wedstrijd startte Emmers in de basis. België nam het in dat duel op tegen Nederland. België won met 1-0. In de laatste groepswedstrijd speelde hij niet. In de volgende ronde namen de Rode Duivels het op Duitsland. In een duel waarin scheidsrechter Kurt Röthlisberger enkele cruciale fases in het voordeel van de Duitsers floot, speelde Emmers de volledige 90 minuten. België verloor met 3-2 en keerde teleurgesteld naar huis.

Marc Emmers heeft uiteindelijk zestien jaar zijn brood verdiend met zijn voeten, waarvan vijf jaar bij KV Mechelen en vijf bij Anderlecht. Nu doet hij dat, geen punt, met zijn handen in de plaatselijke Gamma van Koersel. Zoon Xian Emmers schijnt ook een groot talent te zijn en stond in februari 2015 in de belangstelling van Inter Milaan.

(Foto: Delpher)