Leo Ehlen (20 mei 1953 – 10 februari 2016). Bijzondere verdedigende middenvelder van Fortuna Sittard en Roda JC Kerkrade die overleed op 10 februari 2016 op 62-jarige leeftijd.
Ehlen speelde tussen 1975 en 1984 233 wedstrijden voor de Limburgers. Ehlen, die ook wel ‘De Neeskens van Roda’ werd genoemd, is 62 jaar geworden. Hij was een niets en niemand ontziende middenvelder, die voortdurend de grenzen opzocht. Geliefd bij zijn ploeggenoten, gevreesd door zijn tegenstanders. Een speler die perfect paste bij mijnwerkersclub Roda JC. Maar houwdegen Ehlen was ook in het bezit van een goede techniek en een messcherpe tackle.
Leo Ehlen, zoon van voormalig Limburgs wielerkampioen annex grondwerker Nol Ehlen, werd opgevoed door zijn grootouders en groeide op om de hoek van zijn huidige kroeg. Voelballen bij RKVV Almania uit Broeksittard, samen met zijn broers, Al en Loek, was in die jaren een vanzelfsprekendheid.
Limburger Ehlen begon zijn carrière in 1974 bij Fortuna Sittard en vertrok een jaar later voor 45.000 gulden naar Roda. Dit terwijl hij in deze jaren ook had kunnen tekenen bij PSV of FC Köln. De verdediger speelde bij Roda samen met onder anderen Theo de Jong, John Pfeiffer en Dick Nanninga. Na zijn periode bij Roda speelde Ehlen nog in België bij Waterschei SV Thor.
252 wedstrijden speelde Ehlen voor de club uit Kerkrade. Hierbij wist de verdediger vijf maal het net te vinden van het vijandelijke doel. Ook speelde Ehlen twee wedstrijden voor Roda JC in de Europacup. Daarin bleek het verrassend sterk voor de dag komende Roda JC uiteindelijk over 2 wedstrijden de mindere van RSC Anderlecht. De return in september 1976 op een stijf uitverkocht Kaalheide (met 24.000 toeschouwers een bezoekersrecord aller tijden), ging met 2-3 verloren nadat Roda JC eerst met 1-0 en met 2-1 had geleid.
Bij Roda had ‘gewone jongen’ Ehlen het zwaar. Tussen de vele ‘Hollanders’ moest hij het niet hebben van zijn welbespraakheid maar liet hij zijn voeten spreken. Trainingskampen in Schotland terwijl Leo nog nooit in een vliegtuig had gezeten waren wennen voor de man uit Broeksittard. Met Dick Nanninga, ‘Het gouden hoofd van Kaalheide’ had Leo wel een klik. Samen liepen ze achteraan bij het rondjes lopen en ook Nanninga nam vlak voor de wedstrijd nog twee teugen van zijn zware Van Nelle en trok dan ten strijde.
Nadat trainer Piet de Visser Ehlen wilde transformeren tot centrale verdediger was de maat voor Ehlen vol. Een verhuizing naar het Belgische Thor Waterschei volgde. Dit werd echter geen groot succes. Na een half jaar een illusie armer en een aantal rode kaarten rijker, toog hij naar EHC en later zijn oude club RKVV Almania. Nadat hij daar ooit de aan hem getoonde rode kaart af pakte en de scheidsrechter op zijn tenen ging staan, was het afgelopen met de voetballoopbaan van Leo Ehlers.
Na zijn carrière runde Leo Ehlen café ’t Huikske in ‘zijn’ Broeksittard. Een café met een dartvereniging waar nog steeds gerookt mag worden.
3 reacties
Leo Ehlen, een man naar mijn hart. Een echte koempel, die Roda nu mist.
Ik heb Leo live mogen aanschouwen op t veld als klein menneke toen ik naar Roda ging, daarna kwam ik hem plots tegen in een kroeg in Millen, en daar ben ik heel vaak terug geweest. Heb heel veel met hem over Roda gesproken, maar zijn hart was gebroken, omdat hij nooit meer wat vd club had gehoord na zijn actieve tijd. Schandalig eigenlijk ….
Hoogtepunt van mijn carriere als amateurvoetballer is het poorten van Leo Ehlen. Op het Roda toernooi in Leusden ergens midden jaren 80 speelden wij, Roda’46, tegen het beloftenteam van Roda JC met daarin een aantal jongelingen die daarna jaren in de Eredivisie hebben gespeeld. Leo leefde in onmin met de club en moest met het beloftenteam mee. Hij stond in de belangstelling van Nottingham Forest maar de stap naar Engeland is er nooit van gekomen. Na Ehlen door de benen te hebben gespeeld kwamen we op 1-0. De Kerkradenaren wonnen uiteindelijk met 1-3. Maar een wedstrijd en met Leo een wedstrijd om nooit te vergeten.