Lajos Détári (24 April 1963), had niet voor niets de bijnaam ‘de Hongaarse Platini’. Hij was ‘speler van het jaar’ in Griekenland, Zwitserland en Hongarije.
Détári wordt als één van Hongarije’s beste voetbalspelers van de jaren ’80 beschouwd. Hij was nog geen 18 jaar oud toen hij zijn eerste match speelde in det eerste elftal van Bp Honvéd (Pécs-Bp. Honvéd 1-1). En toen hij 19 was, had hij reeds een vaste plaats in de ploeg. De blonde middenveldspeler was plots de lievelingsspeler van de Kispest fans. Met Budapest Honvéd veroverde hij drie landstitels en tweemaal de Hongaarse beker. Werd er verkozen tot speler van het jaar (1985) en werd driemaal topscorer. De laatste maal dat hij het rood-witte shirt van Honvéd droeg was op 13 juni 1987 (Debrecen-Bp. Honvéd 0-2).
Daarna ging hij over van zijn Hongaarse club naar de Duitse eerste klasser Eintracht Frankfurt voor twee miljoen dollar. Daar scoorde hij 11 maal in 33 wedstrijden en veroverde er de Duitse Beker door van Vfl Bochum te winnen met 1-0 met een doelpunt op vrijschop van Lajos. Hij werd na dat seizoen tot beste buitenlandse speler van de Bundesliga verkozen.
In 1988 werd hij van Frankfurt naar het Griekse Olympiakos Piraeus getransfereerd voor meer dan 15 miljoen Duitse Mark, wat op dat ogenblik de tweede duurste transfer op de Europese voetbalmarkt was (na Diego Maradona voor 22 miljoen naar Napels). Op 13 juli 1988 werd hij bij Olympiakos als een held ontvangen, maar toch zou zijn verblijf in Griekenland geen onverdeeld succes worden. Na twee jaar verliet hij de club midden het toenmalig Koskotas schandaal, maar scoorde toch 35 goals in 60 wedstrijden en veroverde er ook de Griekse beker.
Nadien speelde hij nog voor tal van andere ploegen, zoals Bologna F.C. 1909 (met dit rood-blauwe team bereikte hij de kwartfinales van de UEFA Cup), Ancona Calcio, Neuchatel Xamax en VSE St. Pölten. Vervolgens was het rentenieren geblazen bij een paar mindere ploegen. In competitieverband speelde hij 402wedstrijden en maakte daarbij 173 doelpunten.
Ook als international hing ook het Hongaarse team af van de klasse van Détári. Als international liep zijn loopbaan van 21 augustus 1984 (gewonnen met 3-0 tegen Zwitserland) tot 16 november 1994 (verloren met 2-0 tegen Zweden), waarbij hij 61 wedstrijden speelde en 13 doelpunten maakte. Hij nam deel aan de Wereldbeker 1986 in Mexico, waar hij 3 interlands speelde en éénmaal scoorde (tegen Canada). Hongarije slaagde er toen niet in de tweede ronde te bereiken.
Détári scoorde onvergetelijke doelpunten, zoals zijn meesterlijke goal tijdens een kwalificatiewedstrijd voor de Wereldbeker in Wenen, of het vrijschop-doelpunt tegen Polen in het Nép Stadion. Hij was één van die spelers die met één geniale actie een wedstrijd kon beslissen. Détári werd ook vijfmaal geselecteerd voor het World All-Star team. Niettegenstaande het gemis dat hij gedurende zijn carrière als speler nooit voor een werkelijk grote ploeg speelde, kan Lajos toch beschouwd worden als de laatste Hongaarse speler met wereldklasse.
Had Lajos als speler de naam een moeilijk karakter te hebben, na zijn spelerscarrière koos hij alsnog voor een nieuwe (controversiële) carrière als trainer, bij ondermeer Budapest Honvéd, ACB (Vietnam), Lombard FC Haladás, Nyíregyháza Spartacus FC en het Griekse Panszerraikosz FC.
Op 16 maart 2006 werd hij tevens tot assistent benoemd van Boszik Péter, de Bondstrainer van de Hongaarse Nationale ploeg. Een functie die hij vervulde tot 26 october 2006 (ontslag van Boszik). Nadien was hij nog actief bij vele clubs, om eind augustus 2011 bij Ferencváros een jaarcontract te ondertekenen.
(Foto: Wikipedia)