Klas Ingesson (20 augustus 1968 – 29 oktober 2014) speelde begin jaren negentig een seizoen bij de Eindhovense club PSV, waarvoor hij 12 wedstrijden speelde. In 2014 schrok de voetbalwereld op door zijn overlijden.
IFK Göteborg, KV Mechelen, PSV, Sheffield Wednesday, Bari, Bologna, Olympique Marseille, Lecce. Het zijn de clubs die verbonden zijn en blijven aan Klas Ingesson, de Zweed die dertien maal wist te scoren in 58 interlands. De Zweed voetbalde in seizoen 1993-1994 in Eindhoven, waarna hij in de zomer van 1994 op het WK in de Verenigde Staten de derde plaats behaalde met zijn vaderland. In Zweden kreeg hij er de koosnaam ‘Klabbe’ door.
Ingesson, middenvelder van beroep, begon zijn loopbaan bij landskampioen IFK Göteborg. Hier groeide uit van talent tot basisklant. Na 59 potjes (drie goals) werd hij ‘ontdekt’ door nog grotere clubs. In 1990 verkaste hij daarom naar KV Mechelen waar hij al snel een van de steunpilaren van het elftal werd en ‘mooi weer maakte’, zoals ze dat in België lyrisch plegen te zeggen. Na een aantal maanden sprak hij al perfect Nederlands en René Eijkelkamp werd er zijn beste vriend. In 1993 werd hij door Aad de Mos naar PSV gehaald. Trainer De Mos zag in hem de ideale man om fysieke kracht aan het middenveld toe te voegen. Maar daar kwam hij snel van terug.
Al na een seizoen mocht Ingesson ‘de Lichtstad’ verruilen voor Wednesday, de club uit Sheffield. PSV ontving 2,5 miljoen gulden voor de middenvelder, die in Eindhoven te licht was bevonden en niet meer tot de A-selectie behoorde. Voor Ingesson bestond eerder ook interesse van de kant van Liverpool, IFK Göteborg, Benfica en Arsenal. Die clubs haakten echter af, toen PSV in eerste instantie drie miljoen gulden vroeg. Ook bij Sheffield Wednesday groeide hij, in twee seizoenen, helaas niet uit tot een vaste waarde.
Hierna ging de grote blonde Zweed van 1 meter 90, met vlasbaard, spelen in de Italiaanse Serie A, waar hij eerst voor 2,2 miljoen gulden bij AS Bari en vervolgens bij Bologna uitgroeide tot een waardevolle kracht. Bij Bari kwam de middenvelder in twee seizoenen tot 94 wedstrijden (elf goals) en bij Bologna tot vier goals in 64 potjes. Met de laatste club wist hij daarnaast in 1998 de UEFA Intertoto Cup te winnen.
In 2000 besloot hij de Serie A te verlaten en zijn geluk te beproeven bij Olympique Marseille, waar hij moeilijk aansluiting bij de groep vond. Na een half jaar in de ligue 1, liet hij zich verhuren aan US Lecce, dat zich dat seizoen ternauwernood wist te handhaven in de Serie A. Aangezien Ingesson een terugkeer naar Olympique Marseille, waar hij nog een doorlopend contract had, niet zag zitten besloot hij in 2001 een punt te zetten achter zijn actieve carrière.
Niet meer vliegen langs de zijlijn, met grote passen en op hoge snelheid, maar vissen en zo nu en dan een biertje drinkend. Ook niet meer de penalty’s nemen maar nog wel de man van de pruimtabak. Tijdens wedstrijden stak hij een reepje snus – zoals het in Zweden heet – onder zijn bovenlip. Hij keerde terug naar Zweden en werd trainer van IF Elfsborg. Ook al gebeurde dat op het laatst vanuit een rolstoel.
De “Zweedse Stefan Effenberg” kwam tot 58 interlands. Hij was actief op het Wereldkampioenschap voetbal 1990, het Europees kampioenschap voetbal 1992 en het Wereldkampioenschap voetbal 1994, waar hij met Zweden heel knap de derde plaats wist te bemachtigen. Klas maakte zijn debuut op 31 mei 1989 in de vriendschappelijke thuiswedstrijd tegen Algerije (2-0) in Örebro. Hij viel in dat duel na 26 minuten in voor Robert Prytz, en nam tijdens zijn debuut beide Zweedse treffers voor zijn rekening. Met recht een uitstekend debuut! Uiteindelijk wist hij Dertien maal voor zijn geboorteland te scoren.
In 2009 werd bekend dat Klas Ingesson aan een vorm van leukemie leed. Een jaar later werd hij na een stamceloperatie genezen verklaard, maar begin jaar keerde de ziekte terug. De laatste tijd voor zijn dood kreeg hij veel last van een hardnekkige verkoudheid. Op 29 oktober 2014 moest hij uiteindelijk het leven laten. Ingesson werd slechts 46 jaar.