Kees ‘Pier’ Tol (12 juli 1958). Rasechte Volendammer die vooral furore maakte bij Alkmaar Zaanstreek. De technisch begaafde spits speelde in de kampioensploeg van AZ ’67 in het seizoen 1980-1981. Ook speelde hij tussen 1980 en 1982 vijf interlands voor het Nederlands elftal.
De behendige Pier begon zijn profloopbaan in 1975 bij FC Volendam. Hij had zijn voetbaltalent niet van een vreemde, ook zijn vader Thames Tol speelde in het eerste team van Volendam. In de hoogste jeugdteams van de club speelde Tol bijna altijd samen met leeftijdsgenoot Keje Molenaar.
Bij de voetbalclub Volendam stak Pier veel op van jeugdopleiding. Daarin werd toentertijd zeker veel tijd besteed aan het echte voetballen zoals een actie maken om je tegenstander uit te schakelen, dribbelen en passen en trappen. Tol had daarnaast iets speciaals. Iets wat maar weinig mensen mee konden brengen: hij had een sleepbeweging in huis en was snel op de eerste meters. Deze beweging behoort zeker tot de hogeschoolpasseerbewegingen, de acties waarvoor je naar het stadion komt. Helaas zie je ze nog zelden maar Pier Tol beheerste het.
Tol zijn aanvallende kwaliteiten werden op waarde geschat en daarom vertrok hij naar AZ (1978). Net wanneer de transfer in kannen en kruiken is, blijkt ook Ajax interesse te hebben. Uiteindelijk zonder succes dus… Kees ‘Pier’ Tol (1958) komt in Alkmaar terecht in een team vol vedettes. Die hadden in begin maar weinig oog voor de jonge aanvaller. De daardoor onzekere Pier, die ook te maken krijgt met blessures, draait daarom een moeizaam eerste seizoen. Wat ook niet hielp was dat Hans Kraaij Senior vlak na Tol’s overgang naar Alkmaar vertrok en werd vervangen door Georg Kessler.
AZ’67 had indertijd een geweldig elftal met spelers van naam als Kristen Nygaard, Kees Kist, Ronald Spelbos Jan Peters, Henk van Rijnsoever en werd hiermee dan ook landskampioen. Na het kampioenschap in Alkmaar wilde Pier Tol – net als vele ploegmaats – naar het buitenland. Dat ging niet door, omdat Klaas Molenaar hem voor de club wilde behouden. De technische en gracieuze spits bleef spelen in de Nederlandse competitie.
Uiteindelijk zou Tol tien seizoenen in het Alkmaarderhout blijven voetballen; in 1988 betaalde Fortuna Sittard zo’n honderdduizend gulden voor hem. Overigens pakte Pier in zijn laatste Europese wedstrijd voor AZ (de uitwedstrijd tegen Internazionale, 1983) een rode kaart na twee gele kaarten. AZ verloor met 2-0 in Italië, na in Alkmaar dankzij een doelpunt van Roelf-Jan Tiktak met 1-0 te hebben gewonnen.
Het begin bij Eredivisionist Fortuna Sittard is nog hoopvol maar na een half jaar krijgt Tol problemen met zijn achillesspees. Daarna valt hij van de ene in de andere blessure en komt niet meer aan spelen toe. Hij vertrekt daarom naar SVV in Schiedam dat in de Eerste divisie speelt. Daar speelt hij samen met o.a. Ab Plugboer en wederom Keje Molenaar. Blessures blijven de Volendammer echter plagen en op zijn 32e besluit hij daarom te stoppen met voetballen
Dat Tol uiteindelijk slechts 5 interlands speelt heeft veel te maken met de opvolger van Jan Zwarkruis, Kees Rijvers. Deze riep Tol namelijk voor zijn eerste interland op, maar Pier gaf aan flink uit vorm te zijn en meldde zich af. Dat had de nodige consequenties want Rijvers riep hem daarna nog slechts één keer op. Tegen Griekenland (1-0 winst) speelde hij in 1982 met tegenzin als linksbuiten in plaats van de spits een hele wedstrijd. Het bleek later zijn laatste interland te zijn.
Na zijn loopbaan start Pier Tol zijn eigen sportzaak in Volendam. Dit samen met, daar hebben we hem weer: Keje Molenaar. Daarnaast werd hij spitsentrainer bij zijn jeugdliefde Volendam. Zijn zoon Nick maakte in 2009 zijn debuut in het eerste van Volendam.
(Foto: ANP – T. Schutz)