Johannes ‘Jan’ Teunis Klijnjan (26 februari 1945 – 15 juni 2002) had als bijnaam ‘het kanon’ omdat hij vreselijk hard kon schieten. Speelde zich daarmee als DHC’er in Oranje en was daarmee, sinds de invoering van het ‘betaalde voetbal’, de eerste speler in Oranje die niet uit de eredivisie kwam..
Middenvelder Klijnjan begon zijn loopbaan in 1963 bij DFC. Tussen 1968 en 1973 kwam hij uit voor Sparta en aansluitend speelde hij drie seizoenen in Frankrijk voor FC Sochaux-Montbéliard. Hij besloot zijn loopbaan in 1979 bij DFC.
Voor het Nederlands voetbalelftal speelde Jan Klijnjan tussen 1967 en 1972 in totaal 11 wedstrijden waarin hij twee doelpunten maakte. Bij zijn naam denken velen al snel aan een kleine speler, behendig, snel wendbaar. Maar Jan Klijnjan was juist gevreesd vanwege een heel ander wapen. Hij kreeg namelijk vanwege zijn verwoestende afstandsschoten al snel de bijnaam Het Kanon. De DFC’er met de explosieve benen schoot zich dus zelfs in Oranje.
Eén van de belangrijkste wedstrijden die Johannes Teunis Klijnjan, geboren in Papendrecht, voor het Nederlands elftal speelde was het kwalificatieduel voor het wereldkampioenschap 1970 in en tegen Bulgarije. Het was vroeg in de kwalificatiereeks en een goed resultaat zou Nederland een aardig eindje op weg helpen naar het eindtoernooi in België, een kleine twee jaar later.
Klijnjan was door bondscoach George Kessler geselecteerd voor de belangrijke ontmoeting. Dit omdat hij sterk speelde bij Sparta en door keepers werd gevreesd vanwege de kracht in zijn benen. De tweebenige speler scoorde voor de Rotterdamse club regelmatig van grote afstand. Het verhaal gaat dat de keeper van MVV eens een poging deed zijn pegel te stoppen en daarbij al zijn vingers brak. Ook Oranje kon de kanonskogels van Klijnjan goed gebruiken.
Maar die avond in het Vasilij Levski-stadion in Sofia slaagde de Spartaan daar niet in. Net zoals heel Nederland het de Bulgaren niet echt lastig kon maken. De Zuidoost-Europeanen kwamen op slag van rust op voorsprong door een benutte strafschop van Hristo Bonev, en twintig minuten na rust gooide Georgi Asparouhkov de confrontatie in het slot.
Daarmee begon Oranje de kwalificatie slecht. Het Nederlands elftal zou het WK in Mexico dan uiteindelijk ook niet halen. Klijnjan – die begin jaren negentig werd geveld door een herseninfarct – scoorde in elf interlands twee maal voor Nederland. Dit in vriendschappelijke duels tegen België en Peru.
Jan Klijnjan kwam ook uit voor de Franse club Sochaux en FC Dordrecht, maar was vooral voor Sparta trefzeker. In 134 competitiewedstrijden maakte hij vijftig doelpunten, een groot deel van respectabele afstand. Het Kanon bulderde dus vooral op het Kasteel.
(Foto: Wikipedia)
6 reacties
Leuk artikel over de voetballer die ik vroeger zo graag mocht zien spelen, maar in de tweede zin schiet de auteur al meters naast het doel.
Jan speelde, voordat hij Spartaan werd, liefst 5 maal als DFC-er voor Oranje.
Hij was daarmee, sinds de invoering van het “betaalde voetbal”, de eerste speler in Oranje die niet uit de eredivisie kwam.
Bedankt voor de feedback en de complimenten, Peter!
We hebben het verwerkt..
Een WK in Italië, in 1972?
In dat jaar werd er een EK gehouden, als ik me goed herinner in België. Het eerstvolgende WK in Italië zou pas in 1990 plaatsvinden (nadat het tweede WK ooit in 1934 daar ook al gehouden was).
Ook scherp José! EN ook verwerkt..
Heren,
Het gaat hier niet om het WK in Italië, noch het EK in België, maar om het WK in Mexico in 1970. En het is nog altijd eeuwig zonde dat Nederland daar niet aan deelnam omdat het in de kwalificatie werd uitgeschakeld door inderdaad Bulgarije. Het was het mooiste WK ooit gespeeld, en wat hadden we daar een wereldelftal kunnen opstellen…
Bedankt, we hebben het aangepast!