Johan de Kock (25 oktober 1964) transformeerde van best veel scorende spits tot centrale verdediger voor FC Groningen, FC Utrecht, Roda JC en Schalke 04, die zelfs het Nederlands Elftal heeft gehaald.
Johan de Kock speelde het grootste deel van zijn loopbaan bij FC Utrecht. 214 wedstrijden en 20 doelpunten verdeeld over zeven jaar, leverde dit verblijf in de Domstad op. De Kock, gezegend met een gezond stel hersens en een ‘perfecte fysiek’, heeft aan de top van het mondiale voetbal mogen proeven. Hij studeerde en passant ook nog eens af als ingenieur. Uiteindelijk bleven zijn voetbalkwaliteiten niet onopgemerkt en naast een uitverkiezing voor Oranje toog hij naar Schalke ’04. Hier zou hij de UEFA Cup binnen slepen.
De geboren SLiedrechtenaar kon als tiener ooit naar Feyenoord 2 maar De Kock koos uiteindelijk in 1984 voor het hoge Noorden. Hier had hij zich in de kijker gespeeld in een oefenwedstrijd en was daarbij ontdekt door Han Berger. De Kock speelde uiteindelijk drie seizoenen voor FC Groningen en scoorde, als hoogtepunt, in november 1986 in de Europese thuiswedstrijd tegen het Portugese Vitoria Guimarães.
Toen trainer Rob Jacobs het voor het zeggen kreeg in Groningen werd De Kock naar het tweede plan verwezen. Dit resulteerde uiteindelijk in een breuk. Na 77 wedstrijden waarin hij 24 maal wist te scoren, hengelde men hem als vervanger van John van Loen binnen bij FC Utrecht.
Het zou uiteindelijk heel anders verlopen: in plaats van een plek in de voorhoede posteerde wederom trainer Han Berger de boomlange De Kock in de verdediging als voorstopper. Dit bleek een gouden greep getuige de rest van zijn loopbaan. En ook zijn winst van de ‘Zilveren schoen’ in 1993. En zelfs zijn uitverkiezing in 1993 voor het Nederlands Elftal.
De Kock speelde uiteindelijk 13 wedstrijden voor Oranje. Hierin wist hij als verdediger één maal te scoren in een oefenwedstrijd op 29 mei 1996 tegen China. De Kock was zelfs basisspeler op het Europees kampioenschap voetbal 1996 in Engeland. Waar Oranje onder leiding van Guus Hiddink de kwartfinale behaalde en jammerlijk strandde op pingels tegen Frankrijk. U weet wel, de misser van Clarence Seedorf…
Weer was een mindere relatie met de trainer, in dit geval Leo van Veen, debet aan het vertrek van Johan de Kock. Nu was Roda JC in 1994 de gelukkige. David Nascimento ging juist de tegengestelde richting op door een deal tussen beide clubs. De Kock bleef twee seizoenen bij Roda JC, waarin hij tweede en vierde in de Eredivisie werd. Ook hier was hij weer een imponerende speler getuige de bronzen schoen die in 1996 aan hem werd uitgereikt.
De centrale verdediger was razend populair bij het Kerkraadse publiek. Niet zo vreemd, want Johan de Kock stond voor wilskracht, werklust en kracht. Hij bezorgde ooit een medespeler een gebroken kaak. Johan de Kock, groot en sterk, ging in alle duels tot het uiterste. Die mentale een fysieke hardheid heeft hij ten volle benut. Deze instelling paste ook bij de grote volksclub Schalke ’04 uit Duitsland. En na de twee jaar bij Roda vertrekt de Kock samen met trainer Huub Stevens naar Schalke 04.
In het eerste seizoen, 1996-1997, bij Schalke wordt de oud club van De Kock, Roda JC, in de eerste ronde van de UEFA Cup uitgeschakeld. Aan het eind van dat seizoen wint Schalke zelfs de UEFA Cup door in de finale Internazionale na strafschoppen met 4-1 te verslaan. De Kock zou de vijfde strafschop voor Schalke nemen maar dat was niet nodig aangezien Aron Winter en Ivan Zamorano misten namens Inter.
Op 18 september 1999 speelde Johan de Kock zijn laatste competitiewedstrijd voor Schalke 04 en ook in het betaalde voetbal. Bij Schalke 04 kreeg hij de bijnaam ‘voetballende versie van Rambo’. ‘Rambo’ moest echter gedwongen stoppen vanwege een blessure aan de linkerknie die hij een jaar eerder had opgelopen en nooit meer te boven was gekomen. Een imposante carrière met vele overwinningen kreeg een waardige afsluiting met een 1-0 zege op Unterhaching.
Na zijn loopbaan pakte De Kock zijn maatschappelijke carrière als ingenieur weer op. Hij was betrokken bij de bouw van het nieuwe stadion van Schalke ’04: de Veltins-Arena. Ook kreeg Johan de baan als trainer bij twee amateurclubs. En was tevens een tijdje in dienst bij de KNVB waar hij belast werd met de post technische zaken. In september 2016 trad hij af nadat een meerderheid van de Eredivisieclubs het vertrouwen in de Raad van Commissarissen had opgezegd.
(Foto: ANP – Mulder, Antonisse)