Ihor Ivanovitsj Bilanov (25 september 1960), beter bekend als Igor Belanov. Werd van held schlemiel doordat Hans van Breukelen zijn penalty stopte in de finale van het EK in 1988.
In 1986 won Igor Belanov de Europacup II met Dinamo Kiev. En maakte hij tijdens het WK in vier wedstrijden vier goals en werd hij gekozen tot Europees Voetballer van het Jaar. Twee jaar later was de frêle spits echter schlemiel in plaats van held toen hij een penalty miste in de finale van het EK 1988.
Toch was de USSR / CCCP de revelatie van het toernooi. De bekendste van hen waren naast Igor Belanov; Oleksander Zavarov, Gennady Litovchenko en Oleg Protasov. Dat waren stuk voor stuk Oekraïense spelers van Dinamo Kiev, op dat moment de beste club van dat moment in het Oostblok. Ook de bondscoach was een Oekraïner: de legendarische, wijlen, Valery Lobanovsky die met Dinamo Kiev twee keer de Europa Cup II veroverde (in 1975 en in 1986).
We schrijven HET EK van 1988. Nederland begint het achteraf zo succesvolle jaar slecht met een 1-0 verlies tegen de Sovjet Unie. Belanov krijgt aan de rechterkant teveel ruimte van ‘spijker’ Van Tiggelen om de bal aan te nemen. Hij kapt, kijkt en verstuurt de bal naar de linkerflank waarna Vasili Rats de bal vanaf de rand van het strafschotgebied met links vollerend achter een kansloze Hans van Breukelen jaagt.
De kranten zouden de volgende dag koppen: ‘Nederland in de Rats’, met een ironische knipoog naar de doelpuntenmaker. Nadat Van Basten de kans kreeg en respectievelijk, Engeland, Ierland en Duitsland werden verslagen, kwam Oranje de, eerlijk is en blijft eerlijk, beter spelende Sovjets weer tegen in de finale.
In de de tweede halve finale, een dag later dan Nederland tegen Duitsland in het Stuttgartse Neckarstadion, zou eindigen in een 2-0 overwinning voor de Sovjet-Unie ten koste van de Italianen. De eerste helft kende weinig hoogtepunten en geen doelpunten. Hetgeen deels werd veroorzaakt door het feit dat bij beide ploegen de helft van de spelers bij een gele kaart geschorst zou zijn voor de eventuele finale.
De Russen speelden echter een betere tweede helft, hetgeen resulteerde in twee doelpunten binnen vijf minuten. Op aangeven van Alexei Michailitsjenko schoot Gennadiy Litovchenko in de 58e minuut voor de eerste maal de bal in het net. Korte tijd later bepaalde Oleg Protasov na een counteraanval van de Sovjet-Unie met een boogbal de eindstand op 2-0.
Italië, dat veel jonge spelers in het team had, probeerde tevergeefs terug in de wedstrijd te komen; een schot van Gianluca Vialli tegen het einde ging echter hoog over, en de Sovjet-Unie stond in de finale.
De finale. Het verhaal van de 1-0, Gullit en de magistrale 2-0 kennen we. Maar met nog een klein half uur te gaan schiet Igor Belanov tegen de paal. Nederland lijkt een beetje de kluts kwijt, want in dezelfde minuut krijgen ze ook nog een penalty tegen. En daar is-ie dan: Hét moment van Hans van Breukelen.
Belanov heeft de bal op de stip gelegd. Maar voordat hij aan zijn aanloop begint, komt Van Breukelen even naar hem toe gelopen. Hij legt zijn vinger onder zijn rechteroog, trekt zijn wenkbrauwen op en kijkt de Rus in zijn ogen met een blik van “Ik weet toch al in welke hoek je hem gaat schieten”. Belanov legt aan, schiet en… ‘De Breuk’ pakt hem! Hoe anders had het kunnen lopen..?!
De Belgische commentator ‘ja daar is em, goaaal’ Rik de Saedeleer zei ooit bij een ziedend doelpunt van de Sovjet-aanvaller. “Daar kun je niks tegen doen. Dat is een SS-20.” Belanov was speersnel, een goede afmaker en wist precies hoe en wanneer te lopen om voor de goals kansrijk te zijn. Indien hij weer eens had gescoord liep hij karakteristiek juichend weg: ietwat ineengebogen, het hoofd schuddend en de vuisten gebald.
Igor Belanov is tegenwoordig eigenaar van zijn eigen voetbalschool in Odessa. Ook was hij groot-aandeelhouder van de Zwitsers club FC Wil. Hier werd hij echter ontslagen na een aantal ongelukkige beslissingen. Igor geniet in eigen land nog steeds een heldenstatus.
(Foto: ANP – Foundation)