Het jongensboekverhaal van Huub Loeffen

Op 19 september 1990 nestelt Huub Loeffen zich voor eeuwig in de rijke geschiedenisboeken van Vitesse. In het Noord-Ierse Londonderry scoort de 18-jarige jongeling tegen Derry City de allereerste Europese goal voor de Arnhemmers ooit. “Een jongensboek? Achteraf wel natuurlijk.”

Vitesse was het seizoen ervoor dé grote verrassing in de Eredivisie. Het keurkorps van trainer Bert Jacobs was in 1988 gepromoveerd en eindigde het seizoen erna direct als vierde en bereikte de bekerfinale, die nipt werd verloren van PSV. Voorzitter Karel Aalbers zag het goedkeurend toe. De ambitieuze voorzitter zag dat een bijna failliete club die onderaan bungelde in de eerste divisie een paar jaar later wel heel rap de Nederlandse subtop bestormde. Precies volgens zijn plan.

Huub Loeffen klopt op dat moment nadrukkelijk aan de deur van het eerste en maakt dat seizoen voor het eerst deel uit van Vitesse-selectie. Hij geeft direct al zijn visitekaartje af als hij tijdens zijn competitiedebuut scoort tegen Sparta. De lange aanvaller speelt onbevangen en zal in september ook starten tegen Derry City in het knusse Brandywell Stadium. Een hele belevenis. “Ik zat nog op de MEAO, maar kreeg toestemming om mee te gaan naar Ierland. Ook zat ik voor het eerst in mijn leven in een vliegtuig. Allemaal best indrukwekkend als 18-jarige jongen. Die entourage ook, trainen in het stadion, wandeling maken, slapen in een mooi hotel. En ook het stadion zelf was een belevenis op zich. Er liepen allemaal windhonden omheen en dat veld liep gewoon af! Kun je je allemaal niet voorstellen hier. Als klap op de vuurpijl liet het Ierse Republi­keinse leger vlak voor de wedstrijd ook nog een bom ontploffen in de buurt van het stadion.”

De wedstrijd wordt nog indrukwekkender voor de aanvaller dan het al was. Keeper Tim Dalton van de thuisploeg schiet in de 19e minuut uit, waarna de bal met het hoofd wordt onderschept door René Eijer die daarmee Huub Loeffen de diepte in stuurt. Loeffen sprint de verdedigers eruit en wipt de bal over de keeper heen. “Ja het ging vrij vlot, het was een goede sprint, misschien werd ik daarbij wel geholpen door dat aflopende veld, haha. En die goal, dat was er eentje ‘niet nadenken maar schieten’. Pure intuïtie, dat zijn vaak de besten. Het ging voor mijn gevoel allemaal automatisch. Besef dat het een belangrijke goal was? Nee, op dat moment niet, dat kwam later pas.”

De goal was niet alleen memorabel omdat het de eerste Europese Vitesse-goal ooit was, maar hij blijkt ook nog eens uiterst belangrijk in de tweestrijd met de Noord-Ieren. De matige return op Nieuw Monnikenhuize eindige slechts in 0-0, waardoor zijn goal ook nog eens beslissend blijkt bij de kwalificatie voor de volgende ronde. Daarin treffen de Arnhemmers Dundee United. Na een 1-0 winst in de thuiswedstrijd worden de Schotten in de uitwedstrijd met liefst 0-4 weggevaagd door goals van Bart Latuheru (twee keer), John van den Brom en René Eijer. Het avontuur eindigt in de derde ronde als het geslepen Sporting Lissabon twee keer te sterk blijkt. “De goal tegen Derry City was natuurlijk een hoogtepunt, maar dat waren eigenlijk al die Europese avonturen. We speelden in die tijd bijna elk jaar Europees voetbal. Tegen Dundee was fantastisch, maar we hebben ook prachtige wedstrijden gespeeld tegen KV Mechelen en Real Madrid. Speelden we gewoon even tegen Ivan Zamorano en Emilio Butragueno. Ik stond tegenover Robert Prosinecki. Ja, dat ging best aardig volgens mij. Beide wedstrijden tegen Real verloren we met 0-1. Dat kun je je nu toch niet meer voorstellen? Dat waren mooie wedstrijden hoor, ze blijven me altijd bij.”

Vitesse had die jaren een uitgebalanceerd elftal met spelers als John van den Brom, René Eijer, Theo Bos, Martin Laamers. Bert Jacobs zorgde voor eenheid. Loeffen heeft nog steeds een zwak voor de trainer die hem liet debuteren in het betaalde voetbal. “Bert Jacobs was een echte people manager. Hij kon met iedereen goed overweg, zorgde dat iedereen tevreden bleef. Ach, en hij had altijd leuke dingen. Kwam hij opeens verkleed als Sinterklaas op de club. Nam hij een cadeautje mee voor iedereen. Kleurrijke man. Sommige dingen probeer ik van hem mee te nemen nu ik zelf assistent-trainer ben. Een grote groep moet je goed managen. Die twintig spelers heb je allemaal nodig. Daarom is een goede sfeer en balans belangrijk. Jacobs was daar een meester in.”

Huub Loeffen verruilde in 1996 na zes jaar Vitesse voor Willem II, waar hij tot 1999 speelde. Hij sloot zijn professionele carrière af in 2001 bij TOP Oss. Loeffen kijkt tevreden terug. “Ik was geen topper, maar heb toch mooie wedstrijden gespeeld in mooie teams. Ook bij Willem II heb ik goede jaren gehad, in Tilburg speelde ik ook regelmatig Europees voetbal.”

Tegenwoordig is Loeffen makelaar en speelt hij af en toe nog mee bij oud-Vitesse. Ook is hij assistent-trainer van Scott Calderwood bij hoofdklasser SV DFS uit Opheusden. “We doen het redelijk goed, we kunnen bovenin meedraaien. Kampioenschap is geen must, maar promoveren naar de derde divisie zou wel mooi zijn natuurlijk.”

Kennen mensen hem nog als voetballer? En wordt hij nog weleens herinnerd aan zijn goal? “Jazeker, ik word er nog regelmatig op aangesproken. En de jongens bij DFS weten dat ik betaald voetbal heb gespeeld, maar dat wordt wel minder. Als je ouder wordt, krijg je dat hé. En ach, die goal is alweer zo lang geleden…”

(Copyright foto: Vitesse)