‘Mein name ist Finken, und du wirst gleich hinken’
Heribert Finken (31 december 1939) is een bijzondere figuur in de Duitse, en ook Nederlandse, voetbalgeschiedenis. Hij begon zijn profloopbaan bij FC Köln, maar brak er nooit echt door. In 1962 verruilde hij de ‘Geißböcken’ voor Heracles Almelo. Hij was daarmee de eerste Duitse voetballer die na de oorlog in Nederland ging spelen. In de drie jaar dat hij de kleuren Heracles verdedigde, verwierf hij zich een ware cultstatus. Dat kwam door zijn speelstijl – Heribert is als linksback opgenomen in het alltime Heracles elftal – maar ook door zijn opvallende rode sportbolide en zijn relatie met de dochter van de toenmalige voorzitter van de Almelose club.
Beroemd werd Heribert in Duitsland met de uitspraak, ‘Mein name ist Finken, und du wirst gleich hinken’. Maar wat was eigenlijk de aanleiding van deze kreet.
Tegen verslaggever Peter van Meerten van het Almelo’s Weekblad, die Heribert in 2010 in Keulen opzoekt, vertelt hij breed glimlachend: “Na mijn Heracles periode verhuisde ik naar Tasmania Berlin. We moesten tegen Dortmund en de trainer, die er geen moer van snapte, komt voor de wedstrijd naar me toe en vertelt mij dat ik vandaag in de mandekking sta op Reinhard Lebuda van Dortmund. Die Lebuda was destijds een grote speler. De wedstrijd begint en binnen een paar minuten laat Lebuda me twee keer zijn hielen zien. Ik ben toen naar de trainer gelopen en heb hem gezegd: ‘Trainer wij hebben twee mogelijkheden: ik kap er nu mee of ik maai die Lebuda van het veld af, maar één ding is zeker. Ik laat me niet voor 50.000 mensen voor Jan Lul zetten. Vervolgens ben ik naar Lebuda gelopen, tik hem op zijn schouder en zeg:’ Meine name ist Finken und du wirst gleich hinken. Je kunt nu een plasje gaan doen of hier gewoon blijven staan, maar bedenk één ding. Ik volg je overal waar je ook maar gaat.’ En bij de eerste de beste keer dat hij me weer voorbij wil, drijf ik hem naar buiten en maak een sliding op hem en haak hem licht. Hij stuitert met zijn kin over de atletiekbaan en ik heb hem daarna niet meer gezien in de wedstrijd. Later heeft hij wel zijn beklag gedaan bij de bond en via de media, daarom is dit verhaal ook in de wereld gekomen.”
Over zijn wijnrode MG sportauto wil hij slechts kwijt dat hij deze vlak over de Duitse grens aan gort heeft gereden door tegen een boom te parkeren. “Naast mij zat een goede bekende en zij beklaagde zich over mijn rijstijl. In een S bocht ging het mis en verloor de macht over het stuur. Ik weet nog dat ik twee dingen voor me zag: een koe en een boom. Dierenliefhebber als ik was, koos ik voor de boom. Gevolg: met mijn hoofd tegen de voorruit en mijn passagiere had een snee in haar kin en flink wat blauwe plekken. Het is lange tijd een geheim geweest wie mijn passagiere was, maar het was de dochter van de voorzitter. Een meisje met wie ik behoorlijk wat plezier heb gehad in dit tijd.”
In Almelo is Heribert, ondanks zijn uitverkiezing in het alltime elftal, nooit meer geweest. Maar wie weet, ooit…
Delen van dit artikel zijn overgenomen uit het artikel ‘Heribert Finken, globetrotter uit Keulen’ van Peter van Meerten. Auteur is onze Duits voetbalspecialist Harry Annen.