Hans ‘Hannes’ Bongartz (3 oktober 1951) was een elegante Duitse middenvelder. Speelde lang voor Schalke ’04 en 1. FC Kaiserslautern. Kreeg vanwege zijn lange, pezige postuur de bijnaam ‘Spargeltarzan’. (foto Wikipedia – Gelsenkirchener Geschichten)
Hannes Bongartz begon zich pas op relatief late leeftijd serieus voor voetbal te interesseren. In zijn jonge jaren was de blonde Bongartz een verdienstelijk kunstfietser. Dat kwam, het plaatsje Duisdorf – een voorstad van Bonn – waar hij opgroeide stond bekend om twee bijzondere sporten: worstelen en kunstfietsen. En omdat Hannes’ vader voorzitter was van een kunstfietsclub sloot de jonge Bongartz zich daarbij aan. Hij trapte het zelfs tot vice Duits kampioen bij de jeugd.
Toen Hannes wat ouder werd, ging toch het balgevoel kriebelen en sloot hij zich, via Preußen Duisdorf, aan bij het hoog spelende Bonner SC. Hij was toen al 18, maar bleek een groot talent te zijn. Door zijn capriolen op de fiets had Hannes een enorme lenigheid ontwikkeld en bovendien was hij behoorlijk gespierd.
Twee seizoenen later klopte Wattenscheid ´09 aan de deur en Bongartz waagde de overstap. Het bleek een goede keuze en binnen korte tijd werd hij gezien als een van Duitslands grootste talenten. Bij Wattenscheid kreeg Bongartz de bijnaam ‘Spargeltarzan’ (een Spargel is een asperge). Hij was lang, blond, dun, pezig en sterk.
Na drie seizoenen Wattenscheid was het tijd voor een volgende stap: het grote Schalke ’04. De Königsblauen hadden echter te maken met de naweeën van het Bundesligaskandal en konden hem eigenlijk niet betalen. De directie bedacht een creatieve oplossing: het verhoogde de entreeprijzen voor het Parkstadion in Gelsenkirchen met één Mark en zo kon Bongartz worden aangetrokken. De prijsverhoging staat nog steeds bekend als de ‘Bongartz-Mark’.
In 1976 werd Bongartz geselecteerd voor de Nationalmannschaft. Hij behoorde tot de selectie van het EK in 1976 in Joegoslavië en was een van de spelers die een penalty raak schoot in de finale tegen Tsjecho-Slowakije. Dat bleek ook zijn grootste daad in het tricot van de nationale ploeg, want geselecteerd werd hij niet meer.
Nadat Schalke in 1977 als tweede geëindigd was in de Bundesliga sloot hij zich in 1978 aan bij de 1. FC Kaiserslautern. Karl-Heinz Feldkamp was daar trainer en deze kende Bongartz nog van zijn periode bij Wattenscheid. Na zes succesvolle seizoenen kwam erin 1984 noodgedwongen door aanhoudende rugklachten een einde aan de loopbaan van der Spargeltarzan. Hij had er toen 298 Bundesligawedstrijden opzitten waarin hij 39 doelpunten maakte. Bekend staat Bongartz om zijn schaarbeweging en de versnelling na de actie.
Na zijn loopbaan dook Hannes uit verveling het trainersvak in, maar gelukkig werd hij er niet van en de successen bleven uit. ‘Paarden luisteren beter en zijn gemakkelijker iets aan te leren dan voetballers’, sprak hij eens. Hij werkte nog kort in Griekenland, voordat hij in 2008 spelersmakelaar werd.
Hoogtepunt uit de wedstrijd Bayern München – Schalke ’04 uit 1976. Eindstand 0-7
