Gerrit Vooys (11 oktober 1947) was naast zeevisser ook een kleurrijke keeper die in Nederland speelde bij AZ ’67, DS ’79 en VVV.
Katwijker Vooys speelde tot zijn 21e bij Quick Boys, waarvan de laatste jaren in het eerste elftal. Vooys trainde nooit, omdat hij vanaf zijn veertiende op zee zat als visser. Zaterdags kwam hij weer aan wal, greep zijn voetbalspullen en kroop hij met zeebenen onder de lat. Zo kon het dat hij op zijn 21e een contract tekende bij AZ’67 zonder dat hij al die jaren eigenlijk een normale training had gevolgd. In familiekring werd zijn overstap overigens niet overal even goed gewaardeerd, aangezien hij van christelijke afkomst was en voetballen op zondag niet gebruikelijk was.
Gerrit Vooys zou uiteindelijk 264 wedstrijden voor de Alkmaarders. De eerste seizoenen steevast in de basis, maar in 1977 kreeg hij te maken met blessureleed. De Joegoslaaf Ricky Meskovic verving hem en stond zijn plek niet meer af, ook al liet hij nogal eens een bal uit zijn handen stuiteren. Dit tot ongenoegen van de supporters, die liever Vooys in het elftal zagen staan. In café Le Pont op het Verdronkenoord, waar hij samen met zijn vrouw uitbater was en waar tegenwoordig de Ierse pub Gunnery’s huist, kwamen AZ-supporters hem meermalen een hart onder de riem steken. Het tekende de populariteit van de doelman.
Na een kort verblijf in Amerika, bij de San Jose Earthquakes, en opnieuw twee seizoenen AZ, tekende de nuchtere Gerrit Vooys een contract bij DS ’79. In Dordrecht speelde hij één seizoen, maar kon hij geen overeenstemming met de club bereiken over contractverlening. Hij vervolgde zijn carrière daarom bij VVV, dat een vervanger zocht voor Eddy Sobczak, die naar Helmond Sport was vertrokken.
In Venlo was Vooys verantwoordelijk voor een anekdote, waar nog lang over gesproken zou worden. Tijdens de thuiswedstrijd tegen FC Den Haag in 1982 had hij niet echt zijn dag en maakte hij een blunder waardoor Den Haag-spits Bram Rontberg kon scoren. Vanwege allerlei verwensingen vanuit het publiek liep Vooys pardoes het veld uit richting de spelerstunnel. Zijn medespelers trapten gewoon af zonder dat ze in de gaten dat hun keeper van het veld was gelopen. Na een ‘kom op Gerrit!’ van trainer Sef Vergoossen keerde Vooys nog even terug in het veld. Maar in de 38e minuut werd hij alsnog gewisseld voor John Roox en reed hij direct huiswaarts richting Tegelen.
Vooys had achteraf spijt, verklaarde hij tegen het Limburgs Dagblad: “Ik had er enorm de balen in dat die bal onder mij doorging en zag het opeens niet meer zitten. Daarbij kwamen negatieve opmerkingen vanuit het publiek, waarbij zelfs mijn vrouw en kind werden betrokken. Ja, dan reageer je impulsief en dan doe je iets dat onvergeeflijk is.”
Na een voetbalcarrière van 16 jaar beëindigde Gerrit Vooys op 37-jarige leeftijd zijn voetballoopbaan. De goalie runde daarna nog een restaurant in Westzaan en keerde terug op zee als visser. In 2013 ging hij van zijn welverdiende pensioen genieten.
Foto’s met dank aan Cor Mooij (collectie AZ Museum)