Gennady Anatolyevich Tumilovich (3 september 1971) was een extravagante Wit-Rus die onder meer keepte voor het Belgische Royal Antwerp FC. Hoewel hij gezegend was met een fraaie reflex, viel hij met name op door bizar gedrag buiten de witte krijtlijnen: tijdens de rust van wedstrijden het stadion uitrennen om een sigaret te roken, spant wel de kroon.
Tumilovich groeide op in de tijd dat Wit-Rusland nog een onderdeel van de Sovjet-Unie was. De jonge Gennadiy ontdekte al snel zijn passie voor voetballen, waarmee hij begon als spits. “Maar omdat ik zo snel groeide, werd ik in de goal gezet”, gaf hij in een interview aan. Met succes, want het talent van Tumilovich werd onderkend door de voetbalbond der Sovjetten die hem meenam naar het WK -17 in Portugal. Spelen deed de doelman echter niet. In datzelfde interview legde Tumilovich uit waarom. “De Russische voetbalbond vervalste paspoorten om een oudere keeper mee te nemen.”
De jonge keeper keeper kende op zijn twintigste zijn doorbraak in het eerste elftal van Dinamo Brest. Topclub Dinamo Minsk had al snel voldoende gezien en nam de goalie in 1991 over. Al snel na zijn overstap viel de Sovjet-Unie echter uiteen, waardoor de Wit-Russen hun eigen competitie kregen. “Maar die was van bedenkelijk niveau. Ik stond daar de hele wedstrijd wat tegen een paal te leunen en niks te doen. Ik kon prima wat sigaretjes roken”, liet Tumilovich weten. Voor de doelman, die zijn uittrappen altijd liet nemen door veldspelers, begon hierna het grote rondreizen. Onder meer voetbalde hij voor het Israëlische Hapoel Ironi Rishon LeZion. “Leuk voor mij, want er varen veel rijke Russische joden daar. Maar ik vond het te warm.”
In 2003 kwam de inmiddels 32-jarige doelman terecht in Antwerpen. Voor Tumilovich wederom een stap in het onbekende. “België? Ik kende met moeite Club Brugge en Anderlecht. En ik herinnerde me nog een wedstrijd tussen Spartak Moskou en Antwerp (Europa Cup II, 1992/93 red.)” Qua salaris ging Tumilovich er in België flink op achteruit. Zijn eigen schuld, zo beseft hij. “Toen ik mijn contract tekende, was er geen tolk bij. Maar genoeg over geld gepraat.”
In de Belgische havenstad hield de excentrieke Wit-Rus het niet lang uit. Als doelman was er niks op hem aan te merken; regelmatig was hij de uitblinker in het Bosuil-stadion van Antwerp en de fans vonden hem een verrijking voor de club. Het bestuur van de chique Belgische profclub dacht hier echter anders over. Zijn verleden met drankmisbruik werd boven tafel gehaald, zijn opstandige karakter richting de wedstrijdleiding werd niet altijd gewaardeerd en zijn liefde voor een sigaret werd besproken. Tijdens de pauze van de wedstrijd bleef Tumilovich echter grijpen naar de nicotinestaaf, die hij op de parkeerplaats van het stadion nuttigde. “Gewoon om rustig te blijven. Daar is toch niks mis mee. De trainer? Die ziet het niet. Of, nee, beter die wil het niet zien”, liet Tumilovich lachend weten.
Al deze, laten we het houden op cultuurverschillen, zorgde ervoor dat in 2004 speler en club uit elkaar gingen. Tumilovich tekende een contract bij Luch-Energiya Vladivostok, wat geografisch dichterbij Tokio ligt dan bij Moskou. Na twee seizoenen besloot Tumilovich terug te keren naar Dinamo Minsk en na één jaar zijn carrière te beëindigen. Later ging hij als keeperstrainer aan de slag. Onder meer bij het altijd lastige FC Tosno. (Foto: YouTube-screenshot)