Frans de Munck (20 augustus 1922 – 24 december 2010) was één van de betere doelmannen die Nederland heeft gekend. De Munck stond bekend om zijn reflexen zwarte haren en eveneens zwarte kledij. Dit leverde hem De Zwarte Panter als bijnaam op. Daarnaast stond hij bekend als extreem ijdel en was hij een echte womanizer.
De Munck speelde tot zijn 22ste voor vv Goes en vertrok in 1944 naar Sittardse Boys. Dankzij een geldschieter kon De Munck gaan voetballen in Sittard en werd hij niet te werk gesteld in Nazi-Duitsland. De doelman speelde zes jaar voor de Limburgers en maakte in 1949 zijn debuut voor het Nederlands Elftal.
Destijds mochten profvoetballers nog niet uitkomen voor Oranje, waardoor De Munck in 1947 een aanbieding van FC Barcelona liet schieten. Hij probeerde wel een overgang naar Ajax te forceren, maar op het punt dat de overschrijving naar Amsterdam rond bleek te zijn, hield de KNVB dit tegen. De voetbalbond had namelijk bepaald dat De Munck tot 1950 voor geen enkele andere Nederlandse club dan Sittardse Boys mocht uitkomen.
Hierop besloot de exentrieke doelman prof te worden bij het Duitse 1. FC Köln. De overgang leverde hem dertigduizend Mark aan tekengeld op en ging hij 1500 Mark per maand verdienen. Door de overgang kon De Munck enkele jaren niet voor Oranje uitkomen, waardoor hij ‘slechts’ 31 interlands op zijn naam heeft staan.
De Munck werd ongekend populair in Duitsland en mocht hij zelfs meespelen in een film. In Das ideale Brautpaar speelde hij het karakter ‘Jürgen Busse’ een Duitse doelman. In 1954 ging De Munck weer terug naar Nederland, waar een profcompetitie op touw was gezet. Hij tekende een contract bij Fortuna ’54, de eerste betaaldvoetbalclub van Nederland.
Later in zijn loopbaan speelde hij ook nog bij het Utrechtse DOS, waarmee hij in 1958 landskampioen werd, BV Veendam, sc Cambuur en Vitesse. Later werd hij onder meer nog trainer van Vitesse en het Belgische Club Brugge. Op 24 december 2010 overleed De Munck op 88-jarige leeftijd in zijn woonplaats Arnhem.
Over Frans de Munck zijn diverse anekdotes te vertellen, zo ook waarom hij geen echte penaltykiller was. Dit zou komen doordat hij nooit een hoek koos, maar altijd achter de bal aan dook, als deze al geschoten was. Op die manier zat hij altijd ‘in de goeie hoek’ en stond hij, zoals hij dat zelf noemde, ‘nooit voor lul’.
(Foto: ANP)