Eugène ‘Eus’ van Vijfeijken (18 mei 1951). Eus was een sierlijke linkspoot van N.E.C. en FC Wageningen. Speler met één van de mooiste voetbalnamen en tevens één van het sympathieke soort.
Cuijkenaar Van Vijfeijken kwam in 1971 van SCE (Sport Club Excelsior uit Nijmegen) naar plaatsgenoot N.E.C. Daar speelde hij in het seizoen 1971/72 maar éénmaal in de Eredivisie. Dat was op, hoe kan het ook anders, Vijf september 1971 in de met 3-1 verloren wedstrijd tegen FC Utrecht. In de 60e minuut maakte Van Vijfeijken zijn opwachting door van plaats te wisselen met Frans Eggenkamp.
Zijn verblijf in Nijmegen kan dus geen groot succes worden genoemd en hij werd verkocht aan FC Wageningen dat in de Eerste divisie speelde. Met FC Wageningen promoveerde hij via de nacompetitie in het seizoen 1973/1974 naar de Eredivisie. Van Vijfeijken zou onder contract blijven bij de club van de ‘Wageningse Berg’ tot en met 1984.
1975 werd een drama-jaar voor de spits. In een tumultueuze wedstrijd tegen PEC uit Zwolle brak hij zijn scheenbeen. In dit spijkerharde bekerduel had Eus van Vijfeijken met een assist een belangrijk aandeel in de 1-1 van libero Wellerdieck. De onfortuinlijke Eus kwam echter hard in aanraking met de PEC-doelman en moest met een scheenbeenbreuk naar het ziekenhuis. De omroeper gooide olie op het voetbalvuur door het publiek op de hoogte te houden van deze tocht naar het hospitaal. FC Wageningen won uiteindelijk dit kaartenfestival met 5-1.
Kwalitatief was het mischien magertjes bij FC Wageningen, de spelers wilden wel knokken. Naast Van Vijfeijken opereerden Gerdo Hazelhekke en Jaap van Pelt in de voorste linie. Vooral de tandem Hazelhekke – Eus van Vijfeijken liep daarbij niet onaardig. Ook de blonde edoch bonkige spits met de mooie achternaam en type ‘kont er in en weg draaien’, Evert Radstaat, speelde er indertijd. Het was echter niet genoeg want na wederom slechts één seizoen op het hoogste niveau volgde een 18e plek en dus degradatie naar de Eerste divisie in 1982.
In 1983 bereikte men nog wel bijna (wat in 1985 wel zou lukken) de halve finale van de KNVB-beker. Een stunt tgen N.E.C. was in de maak want In Wageningen was een eclatante 3-1 overwinning behaald, maar de terugwedstrijd eindigde in 2-1 voor de oud-club van Eus van Vijfeijken. Van Vijfeijken miste ook nog eens jammerlijk in de beslissende penaltyreeks..
Na de degradatie werd er bijna elk seizoen meer gesproken over geld, of liever hoe komen we er aan in Wageningen, dan over voetbal. Om financieel de eindjes aan elkaar te kunnen knopen zette men tal van acties op touw. Ook werd er diverse keren een sponsorcontactgroep geformeerd, om grote organisaties te strikken als hoofdsponsor. Ook in deze periode verleende de gemeente een aantal keren een, zeer gewenste, helpende hand. De bestuurlijke onrust bracht met zich mee dat FC Wageningen soms gelijkenis vertoonde met een duiventil. Het was een komen en gaan van spelers, trainers en bestuursleden.
Eus van Vijfeijken vond het mooi geweest en stopte in 1984. Hij koos voor een vervolg als trainer in het amateurvoetbal. Hij had onder meer VV Gassel (kampioen in 2005), vv De Zwaluw (een titel in 2003) en VV Heijen onder zijn hoede.
(Foto: gemeentearchief Wageningen)