Enzo Francescoli Uriarte (12 november 1961) was een middenvelder uit Uruguay die voor dat land kan worden vergeleken met mede-vedettes als Maradonna, Cruyff of Pelé. Had een niet onaardig gevulde prijzenkast.
Francescoli was een speler met een unieke, fluwelen, techniek en een dito style. De sierlijke Uruguayaan werd in 1984 en 1995 verkozen tot Zuid-Amerikaans Voetballer van het Jaar. Bovendien was hij de enige Uruguayaan op de Lijst FIFA 100 beste spelers, die in 2004 werd samengesteld door Pelé. Francescoli speelde als aanvallende middenvelder en hij had als bijnaam El Principe (De Prins).
Middenvelder Francescoli begon in eigen land bij Montevideo Wanderers FC in 1974. Hier wist hij als middenvelder toch maar mooi 20 maal het net te vinden in 78 wedstrijden. Geen gek moyenne.. Hierdoor speelde hij zich dan ook aardig in de spreekwoordelijke kijker.
In 1983 maakte hij de overstap naar de Argentijnse topclub CA River Plate, waar de Uruguayaan tot 1986 bleef. Hier was zijn moyenne nog indrukwekkender: meer dan één doelpunt per twee wedstrijden (43 goals, 81 wedstrijden).
Vervolgens koos Francescoli voor een Europees avontuur. Hij toog voor zes miljoen dollar, waar hijzelf de helft van incasseerde, in 1986 naar de Franse club Racing Club de Paris. Hier verdiende hij twee miljoen gulden per jaar, had hij twee limousines met chauffeur tot zijn beschikking en kreeg hij gratis een appartement in hartje Parijs. Daarnaast zaten bij zijn contract 22 vliegtickets Parijs-Montevideo. Deze laatste natuurlijk wel eerste klas.
Na drie seizoenen, 89 wedstrijden en 32 goals besloot Fransecoli te verkassen naar de grotere club Olympique de Marseille. Hier zou hij één seizoen in actie komen (1989-1990). Hier kreeg hij als snel (te) grote concurrentie van de Joegoslaaf Dragan Stojkovic.
Dit was niet zijn grootste succes want na 28 potjes (11 goals) stak hij de bergen over naar de Italiaanse clubs Cagliari Calcio (1990-1993) en Torino FC (1993-1994). Hier zou respectievelijk 98 (17 doelpunten) en 24 (3 goals) maal in actie komen.
Enzo Fransescoli vond het mooi geweest in Europa en in 1994 keerde hij daarom terug bij River Plate, waar Francescoli in 1997 zijn loopbaan als profvoetballer na 84 wedstrijden, waarin hij toch nog weer 47 keer het net liet bollen, beëindigde.
De Uruguayaan werd zes keer landskampioen: vijfmaal Argentijns kampioen met River Plate (1986, Apertura 1994, Apertura 1996, Apertura 1997, Clausura 1997) en één keer Frans kampioen met Olympique Marseille (1990). Bovendien won Francescoli met River Plate ook tweemaal de Copa Libertadores (1986, 1996) en de Supercopa Sudamericana (1997).
Francescoli speelde 73 interlands voor het Uruguayaans nationaal elftal, waarin hij zeventien doelpunten maakte. Hij debuteerde op 20 februari 1982 in de vriendschappelijke wedstrijd tegen Zuid-Korea (2-2), evenals Jorge da Silva en Amaro Nadal. De Uruguayaan werd driemaal kampioen van Zuid-Amerika op de Copa América: in 1983, 1987 en 1995. Bovendien nam Francescoli met Uruguay deel aan het WK 1986 in Mexico en het WK 1990 in Italië.
Toen Enzo Fransescoli de respectabele voetbal-leeftijd van 50 had bereikt, liet hij zien het voetballen nog niet verleerd te zijn. Waar leeftijdsgenoten met een omvangrijk middenrif en een biertje op de bank een wedstrijd aanschouwen, scoorde Fransescoli in een testimonial van Ariel Ortega met een fraaie omhaal. Zie voor het bewijs het laatste filmpje hieronder.
Door spelers als Klaas-Jan Huntelaar, Marco Van Basten en Zinedine Zidane wordt Fransescoli steevast als idool genoemd. De laatste vernoemde zelfs zijn zoon naar deze legende uit Uruguay. Na zijn loopbaan werd Enzo spelersbegeleider.
(Foto: Wikipedia)