Daniel Guijo-Velasco (24 februari 1984) was een multifunctionele middenvelder deels door PSV opgeleid. De Belg speelde later nog voor AGOVV Apeldoorn, Excelsior en Helmond Sport. In februari 2015 moest Guijo-Velasco noodgedwongen zijn carrière beëindigen vanwege een zeldzame en ernstige auto-immuunziekte.
Via de jeugd van Sporting Houthalen en Racing Genk kwam Guijo-Velasco begin deze eeuw in Eindhoven terecht, waar hij op negentienjarige leeftijd zijn debuut in het eerste elftal maakte. Op bezoek bij NAC in Breda viel Guijo-Velasco acht minuten voor tijd in voor Theo Lucius. Ruim een maand later speelde Guijo-Velasco zijn tweede en laatste officiële duel in het eerste van PSV: thuis tegen FC Volendam (7-0 winst) verving hij ruim een halfuur voor tijd Mateja Kežman, die op dat moment al drie keer gescoord had. Na afloop van het seizoen vertrok de linkspoot uit Eindhoven, waar geen toekomst voor hem was. Hij ging verder op Sportpark Berg en Bos van AGOVV.
AGOVV was een seizoen ervoor toegevoegd aan het betaalde voetbal en had een fijn ploegje staan. Ervaren cracks als Wasiu Taiwo, John Stegeman, Robert Roest en Raimond van der Gouw gaven het elftal van trainer Jurrie Koolhof ruggengraat, aangevuld met hongerige talenten als Guijo-Velasco, Robert van Boxel en Jurrick Juliana. In dit elftal begon de twintigjarige Guijo-Velasco als linksback, maar later zou hij ook regelmatig op het middenveld te vinden zijn. Guijo-Velasco scoorde voor het eerst in het betaalde voetbal tegen TOP Oss. Op 1 oktober 2004 trof hij doel in het thuisduel dat uiteindelijk met 4-1 gewonnen werd.
AGOVV besloot het seizoen met een tiende plek: keurig in de middenmoot. Guijo-Velasco scoorde dat seizoen in totaal zevenmaal en had het duidelijk naar zijn zin getuige het feit dat hij het seizoen erop ook in Apeldoorn bleef voetballen. Het tweede seizoen in dienst van AGOVV ontwikkelde Guijo-Velasco zich meer en meer als een bepalende speler. Aan het einde van het seizoen 2005/06 leverde hem dit een mooie transfer op: Eredivisionist Excelsior contracteerde hem, dat de strijd om zijn handtekening won van Sparta.
Onder leiding van trainer Ton Lokhoff ontwikkelde Excelsior zich tot een geoliede countermachine met uitblinkers Luigi Bruins en Andwélé Slory als belangrijkste krachten. De pijlsnelle Slory scoorde dat seizoen twaalf keer, vaak door voorbereidend werk van Bruins. Het duo zorgde er bijna met z’n tweeën voor dat degradatie nipt werd ontlopen. Guijo-Velasco was dat seizoen overwegend basisspeler op het middenveld; samen met René van Dieren zorgde hij voor de balans.
Een seizoen later kon degradatie niet ontlopen worden. Bruins en Slory waren vertrokken naar stadsgenoot Feyenoord en met slechts 27 punten eindigde Excelsior onderaan. Voor Guijo-Velasco was het persoonlijk ook geen topjaar: hij kwam tot slechts tien wedstrijden waarin hij eenmaal tot scoren kwam. De toekomst van de nog altijd maar 24-jarige linkspoot lag niet meer in Rotterdam en zodoende besloot de Belg te vertrekken naar Helmond Sport. Op sportpark De Braak hervond Guijo-Velasco zijn voetbalgeluk: hij groeide al snel uit tot een bepalende speler en bleef maar liefst zeven seizoenen actief in de Brabantse stad.
Guijo-Velasco debuteerde voor Helmond Sport op 8 augustus 2008 tegen zijn oude werkgever AGOVV Apeldoorn. Het duel ging met 1-2 verloren, maar desondanks kende de club een redelijk seizoen die op een tiende plaats werd afgesloten. Samen met Ilja van Leerdam en Telstar-icoon Sjaak Lettinga vormde Guijo-Velasco het ervaren middenveld, terwijl voorin goaltjesdief Dirk-Jan Derksen regelmatig er eentje inprikte Achterin was Peter Uneken een rots in de branding. Guijo-Velasco stond bekend als een gedreven speler die nooit verzaakte. Zijn wil om te winnen schoot in november 2008 echter wat door: tijdens de provinciederby bij RBC Roosendaal irriteerde Guijo-Velasco zich dermate aan een tegenstander dat hij de Hitlergroet bracht voor het gezicht van directe tegenspeler. Zijn verklaring na afloop lieg er niet om: zijn tegenstander ‘speelde als een Duitser’.
Guijo-Velasco was op zijn plek in De Braak en speelde er met veel plezier zijn wedstrijdjes. Het seizoen 2012/13 werd de Belg zelfs aanvoerder van de club, maar juist vanaf dat jaar ging het fysiek bergafwaarts met hem. In het voorjaar van 2013 kreeg Guijo-Velasco last van een nekhernia, gevolgd door een verschrikkelijke diagnose in het ziekenhuis: Guijo-Velasco bleek te lijden aan een zeldzame auto-imuumziekte die maar veertig mensen op de wereld hebben.
Het gehele seizoen 2013/14 ontbrak Guijo-Velasco, maar het jaar erop probeerde hij het weer: de allrounder kwam nog tot zeven officiële potjes in dienst van de Helmonders, maar het bleek niet meer verstandig verder te gaan. In de zomer van 2015 besloot Daniel Guijo-Velasco ermee op te houden en zich te richten op zijn maatschappelijke carrière. Zijn laatste profwedstrijd speelde Guijo-Velasco op 27 februari 2015 thuis tegen RKC Waalwijk. In het met 3-0 gewonnen duel deed de linkspoot de laatste tien minuten mee.
(Foto: Harrie van der Sanden – Helmond Sport)