Claus Boekweg (3 maart 1966) was een solide verdediger die 537 competitiewedstrijden speelde bij (vooral) FC Groningen, FC Zwolle en Emmen.
Boekweg maakte zijn competitiedebuut op 17 augustus 1986 in de uitwedstrijd tegen AZ. Hij weet het nog precies, vertelt hij aan onze redactie: “Ik mocht na de rust invallen voor Ron van den Berg. Trainer Rob Jacobs gaf me slechts één opdracht: ik moest Pier Tol uitschakelen. Ik moest hem overal volgen, zelfs al ging hij naar de kleedkamer. En dat ging wel aardig dacht ik. We wonnen met 0-4 door goals van John de Wolf, Jos Rossien en tweemaal Peter Houtman. Pier Tol, toen toch een topspits, kreeg geen voet aan de grond.”
De in de stad Groningen geboren verdediger veroverde snel zijn plekje in het hart van de verdediging, waarin hij meestal samen met John de Wolf een koppel vormde. Claus Boekweg beleefde mooie jaren in het Oosterpark. Vanaf de eind jaren ’80 was de club een vaste subtopper en hij speelde meerdere jaren Europees voetbal met ‘de Trots van het Noorden’. Onder meer Sporting Lissabon, Atlético Madrid, Servette en VFB Stuttgart kwamen op bezoek aan de Zaagmuldersweg. Boekweg speelde samen met spelers als René Eijkelkamp, Harris Huizingh, Hennie Meijer, Jan van Dijk, Mart van Duren en Milko Djurovski. Hij werd ook meerdere malen geselecteerd voor Jong Oranje en speelde met het Olympisch Elftal in het eigen Oosterpark tegen Italië, waarbij Paolo Virdis zijn directe tegenstander was.
Boekweg speelde tegen grote spitsen als Jürgen Klinsmann, Karl-Heinz Rummenigge, Paolo Futre, Marco van Basten en Romário. “Dat was fantastisch”, kijkt Boekweg terug. Romario was zo’n spits die kon je 89 minuut in slaap sussen en dan in de laatste minuut toeslaan. Van Basten was heel anders, die was van het begin tot het einde in beweging. Het klinkt gek, maar tegen van Basten speelde ik eigenlijk altijd goed.”
Boekweg begon als centrale verdediger, maar werd later als rechtsback geposteerd door trainer Hans Westerhof. “Het ging prima in het centrum, maar Westerhof vond het beter voor het elftal dat ik back werd. “Die move ging ten koste van mijn carrière”, vertelt Boekweg. “Ik speelde in Jong Oranje en er waren geruchten dat Ajax belangstelling had. Toen ik rechtsback moest voetballen, kwam ik stil te staan in mijn ontwikkeling. Achteraf denk ik wel eens: was ik maar brutaler geweest. Maar ik was een bescheiden jongen, ik was al blij dat ik mocht spelen. Als ik rechtsbuiten moest spelen of een koprol moest maken, deed ik dat bij wijze van spreken nog.”
In 1995 zocht Claus Boekweg een nieuwe prikkel, hij tekende voor FC Zwolle, destijds uitkomend in de Eerste Divisie. Hij kwam daar de trainers Jan Everse en Dwight Lodeweges tegen. “Bij Groningen was ik echt een mandekker, maar zij zagen mij meer als voetballende verdediger. Ik moest doorschuiven en meevoetballen en ik werd in Zwolle aanvoerder. Jammer dat ik deze trainers niet eerder had ontmoet.”
Na zes mooie jaren in Zwolle keerde Boekweg in 2001 weer terug bij FC Groningen, nadat hij problemen had gekregen met Zwolle-trainer Paul Krabbe. Dwight Lodeweges, die inmiddels naar Groningen was verkast, haalde hem weer terug naar het oude nest. Boekweg speelde nog anderhalf jaar in het Oosterpark en speelde zijn laatste seizoen bij BVO Emmen. In 2004 beëindigde hij zijn actieve voetbalcarrière.
Na zijn loopbaan werd hij assistent bij PEC Zwolle en was ook nog even interim-trainer in het Oosterenk. Na zijn carrière werd hij onder meer trainer bij SC Erica en ging hij werken bij een distributiecentrum. Het betaalde voetbal trekt nog steeds. “Het hoofdtrainerschap bij een profclub is aan mij niet besteed, maar ik zou graag nog eens ergens als assistent werken of in de jeugdopleiding. Lekker met talenten aan de slag. Terug naar FC Groningen? Dat zou geweldig zijn. Ik ben een rasechte Groninger en heb mijn professionele debuut bij die club gemaakt. Ze mogen mij altijd bellen.”
De mooiste anekdote uit zijn carrière is misschien wel dat hij een wedstrijd miste omdat het zijn trouwdag was. “Ja dat klopt! Het ging om een nacompetitiewedstrijd tegen VVV, de datum werd pas enkele weken van tevoren bekendgemaakt. Onze trouwdag was natuurlijk al veel eerder gepland. Je mag me altijd wakker maken voor voetbal, maar ik was niet van plan die hele bruiloft af te zeggen. Je trouwt maar één keer, ik althans wel”, aldus Boekweg, die inderdaad nog steeds samen is met zijn Harma en vader is van drie kinderen.
Claus Boekweg kijkt met een voldaan gevoel terug op zijn carrière: “Door veel wilskracht en inzet heb ik kunnen bereiken dat ik profvoetballer werd. Ik was geen supertalent, ik moest het hebben van hard werken en poetsen. Met de optredens bij Jong Oranje en de Europa Cup-avonturen met FC Groningen heb ik meerdere mooie hoogtepunten beleefd. Ook ben ik bij al mijn drie profclubs een keer speler van het jaar geweest. Ik schreeuw het niet van de daken, maar ik ben er innerlijk trots op dat ik zo’n prachtige carrière heb gehad.”