Bruno Pezzey (3 februari 1955 – 31 december 1994) was een kopsterke Oostenrijkse verdediger. Maakte vooral naam in de Bundesliga bij Eintracht Frankfurt en Werder Bremen. Overleed oudejaarsdag 1994 aan een hartaanval na een potje ijshockey (Foto ANP – via Delpher).
Bruno Pezzey maakte op 18-jarige leeftijd zijn debuut op het hoogste niveau in Oostenrijk bij FC Voralberg. Al na één seizoen verliet hij de club en tekende een contract bij Wacker Innsbruck. Pezzey ontwikkelde zich razendsnel in Innsbruck en werd al gauw een vaste waarde in het vlaggenschip. Eerst als voorstopper en later als laatste man. In zijn eerste jaar won hij met Wacker de dubbel in Oostenrijk. Hij was een prima verdediger. Kopsterk en gezegend met uitstekende tackles.
In 1978 vertrok Bruno op 23-jarige leeftijd naar de Bundesliga. Hij was ontdekt door Jürgen Grabowski en en verdedigde vijf seizoen lang de kleuren van van Eintracht Frankfurt. Hij kende een glorietijd bij die Adlerträger en was de absolute leider binnen de kalklijnen. In 1980 won hij met Eintracht de UEFA-cup en een jaar later de Duitse beker. In hetzelfde jaar werd hij verkozen tot beste buitenlandse speler in de Bundesliga.
In 1983 werd Pezzey door Otto Rehagel naar Werder Bremen gehaald. Eintracht kon Pezzey niet meer betalen en stemde in met eeen transfer. Rehagel zag in Pezzey de man aan wiens hand Werder de Duitse titel zou behalen. De missie mislukte. De formatie uit de Noord Duitse Hanzestad eindigde in 1985 en 1986 als tweede. Een jaar later keerde Pezzey terug naar Oostenrijk en tekende een contract bij FC Swarovski Tirol dan onder leiding stond van Ernst Happel. In 1989 werd de dubbel behaald en in 1990 de landstitel.
Dat jaar betekende ook het einde van de carrière van Pezzey. Hij was dermate teleurgesteld in de contractaanbieding die hij kreeg, dat hij per direct besloot zijn schoenen aan de wilgen te hangen.
Als international maakte Bruno op 20-jarige leeftijd zijn debuut tegen Tsjecho-Slowakije. Hij vormde een sterk verdedigingsduo met Robert Sara en met Oostenrijk dwong hij kwalificatie af voor het WK 1978. Op het toernooi baarde Oostenrijk opzien door groepswinnaar te worden in een poule met Brazilië, Spanje en Zweden. Het grootste succes was echter de uitschakeling van titelhouder West-Duitsland in de achtste finale. De historische 3-2-overwinning op de aartsrivaal ging de geschiedenisboeken in als het Wonder van Córdoba. Vier jaar later was Oostenrijk opnieuw aanwezig op het WK in Spanje, waarbij wederom de kwartfinales werden bereikt.
Nadat Josef Hickersberger in 1988 het nationale elftal overnam, was de interlandcarrière van aanvoerder Pezzey voorbij. De verdediger speelde na zijn laatste optreden in 1987 nog eenmaal in 1990. Zijn droom om als eerste Oostenrijkse speler honderd interlands te behalen werd daardoor niet gehaald.
Bruno Pezzey werd viermaal genomineerd voor de Europees voetballer van het jaar en daarnaast meerdere malen uitgenodigd voor het Wereldvoetbalelftal van de FIFA. De prijs voor de beste Oostenrijkse voetballer, gekozen door de spelers, is vernoemd naar Pezzey.