Barry Hughes (31 december 1937 – 2 juni 2019) was een markante trainer van onder meer Go Ahead en Haarlem.
Hughes werd geboren in Wales en speelde in de jeugd van West Bromwich Albion. Een klassieke voetbalclub in de West Midlands. Het eerste elftal van the Baggies haalde Barry nooit. Hij stapte hierdoor over naar FC Blauw Wit uit Amsterdam. Weer een paar seizoenen later stapte hij over naar Alkmaar ’54, een van de twee voorlopers van het huidige AZ. Hier stopte hij met voetballen.
In Alkmaar werd Hughes in 1966 trainer. Zijn allereerste klus die het begin zou zijn van een succesvolle periode als trainer. Of succesvol… grote prijzen won hij niet. Toch liepen zijn spelers met hem weg. Joop Böckling omschreef Hughes als ‘een geweldige man, een motivator van het zuiverste water. Voetbaltechnisch was het misschien allemaal wel voor verbetering vatbaar, maar door en voor hem ging je als de brandweer.’
In 1970 haalde hij als trainer van Go Ahead Ruud Geels naar Deventer. De Haarlemmer had bij Feyenoord de concurrentiestrijd verloren van Ove Kindvall en bloeide onder Hughes weer volledig op. Twee seizoenen en 35 doelpunten later vertrok Geels naar Club Brugge. Ook de toevoeging ‘Eagles’ bij Go Ahead kan tot het palmares van Hughes worden gerekend.
Ook in Haarlem koesteren ze warme herinneringen aan de Welshman. In een bus haalde hij zelf supporters op voor de wedstrijden. Ook liet hij hier Ruud Gullit op zestienjarige leeftijd debuteren. Hij had de Amsterdammer (en zijn vader) overtuigd om te komen voetballen bij Haarlem, omdat de kans op speelminuten veel groter was dan bij zijn favoriete club Ajax.
Rolfluitje
Op de trainerscursus waar Barry Hughes zat, had Georg Kessler de leiding. ”Twee jaar heeft hij mij de hel bezorgd. Hij had een hekel aan het Engelse type trainer. Hij vond het Engelse voetbal maar niks. Het eerste jaar zakte ik voor mijn examen, maar in mijn tweede jaar haalde ik mijn diploma alsnog. En ik heb altijd in mijn achterhoofd gehouden: als ik ooit de kans krijg om hem terug te pakken, dan doe ik het.”
Toen de wedstrijd tegen AZ ’67 op het progamma stond en Kessler daar de leiding had, kocht hij het -beruchte- rolfluitje. Voor de wedstrijd had hij bedacht dat wanneer Haarlem goed speelde en won, hij deze goed kon gebruiken. En zo geschiedde: Haarlem speelde geweldig en won met 3-2. Elke keer dat Kessler geïrriteerd de dug-out uit kwam, om zijn team te coachen blies Hughes op zijn rolfluitje, begeleidend met de tekst: ”Hey Georg!” waarna Hughes dit hilarische moment schaterlachend deelde met het publiek achter hem.
Zo was Barry Hughes; markant, kleurrijk en vol grappen en grollen. Niet voor niets dat hij later nog diverse carnavalskrakers maakte. Met de hitsingles ‘Ik wil op m’n kop een kamerbreed tapijt’ en ‘Happy with Barry / Dat had je nou niet moeten doen’ belandde hij in de top 40. Een trainer met verschillende nevenactiviteiten waardoor hij door Johan Derksen eens ‘entertrainer’ werd genoemd.
Succesvol zijn is niet alleen uit te drukken in het winnen van prijzen. Barry Hughes liet overal waar hij kwam een onuitwisbare indruk achter. Dat is succesvol zijn. Wij willen hem dan ook herinneren met de woorden van René van der Gijp: “Hij is een trainer die ik van mijn levensdagen niet meer vergeet, echt een fenomeen. ”
(Foto: Nationaal Archief – Peters, Hans / Anefo)
