Andrej Zygmantovitsj (2 december 1962) was een besnorde Wit-Rus die verdedigend zijn mannetje stond bij FC Groningen maar toch moest vertrekken. Tegenwoordig trainer in zijn geboorteland.
Andrej werd op 2 december 1962 in Minsk, dat toen nog in de Sovjet Unie lag, geboren en kwam de Trots van het Noorden tot ieders verrassing medio 1991 versterken. Dit in een periode na wijlen Renze de Vries, die inmiddels geen voorzitter meer was maar waaran zijn aankoopbeleid nog wel wat na leek te ijlen. Dit maal was de Zuiddrentse bakkerijkoning Hendriks de bemiddelaar.
‘Ziggy’ had tussen 1981 en 1991 maar liefst 262 officiële wedstrijden gespeeld voor Dinamo Minsk. De 36-voudig USSR-international vervolgde zijn loopbaan met ingang van het seizoen 1991-1992 bij het door Hans Westerhof getrainde FC Groningen. De middenvelder annex verdediger begon twee maal als wisselspeler maar was daarna niet meer uit de basis weg te denken en speelde dat seizoen 33 officiële wedstrijden voor de FC en scoorde daarin twee doelpunten. Na afloop van dat seizoen werd hij tot Speler van het Jaar gekozen.
Trainer Hans Westerhof typeerde hem ooit als “rustige speler die foutloos kan spelen. Geen man van de briljante pass of de briljante oplossing. Hij vliegt er nooit in en laat anderen beter spelen. En hij is ook iemand die het overzicht houdt. Een ideale verdediger om de counter van de tegenpartij tegen te houden”, aldus de oefenmeester. Zygmantovitsj was tevens een prima tandem achterin met Grafton Holband en kon vooral ook goed opschieten met de andere buitenlander in die periode: Milko Djurovski.
In de 33 wedstrijden die Andrej Zygmantovitsj voor FC Groningen speelde scoorde hij 2 keer en kreeg in totaal 0 gele, 0 geel-rode en 0 rode kaarten. Zijn grootste overwinning is de 5-0 in de thuiswedstrijd tegen SVV/Dordrecht ’90 op 06-10-1991. Zijn grootste nederlaag is de 4-1 in de uitwedstrijd tegen FC Twente op 19-01-1992. Het gemiddelde winstpercentage in zijn wedstrijden is 39,39%. (Met dank aan FCG Stats)
Het ene seizoen dat hij voor FC Groningen speelde was dan ook bepaald geen standaard jaargang. De Europa Cup-wedstrijden tegen FC Rot-Weiß Erfurt staan ons nog helder voor de geest. Tegen het nietige Duitse ploegje werd zowel uit als thuis met 1-0 verloren, een zeer teleurstellende prestatie. Aan de formidabele verdedigende kwaliteiten van Zygmantovitsj lag het in elk geval niet. Toch kreeg hij geen contractsverlenging en moest hij zijn biezen pakken.
Na afloop van dat seizoen keerde de man met de markante snor terug bij Dinamo Minsk, maar al na acht wedstrijden verkaste hij naar Racing Santander alwaar hij zijn spelerscarrière in 1996 beëindigde. Hij had er toen 87 officiële wedstrijden, waarin hij eenmaal scoorde, voor de Spaanse club opzitten en had tussendoor ook nog negen interlands voor Wit-Rusland gespeeld.
Zygmantovitsj speelde 36 wedstrijden voor het nationale elftal van de Sovjet-Unie en debuteerde op 28 maart 1984 in een vriendschappelijke wedstrijd tegen West-Duitsland. Hij scoorde op het WK 1990 tegen Kameroen. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie speelde hij dus ook nog negen interlands voor het Wit-Russisch voetbalelftal.
Na zijn spelerscarrière werd hij trainer. Tussen 2001 en 2012 trainde hij achtereenvolgens FC Naftan Novopolotsk, Dinamo Minsk, Wit-Rusland U-19, MTZ-RIPO Minsk, FBK Kaunas, in 2010 bij FC Sibir Novosibirsk U 19 en vanaf 2011 bij FC Sibir-2. In 2012 werd bekend dat hij assistent-trainer was geworden van het nationale elftal van Wit-Rusland.
(Foto: Delpher)
