Andreas Sassen (14 januari 1968 – 17 oktober 2004) was een van de grootste Duitse talenten uit zijn tijd. Leek een glansvolle carrière tegemoet te gaan, maar werd ingehaald door de alcohol.
Andreas Sassen is net 20 als hij voor de eerste keer met alcohol op achter het stuur wordt betrapt. Hij speelt bij Schwarz-Weiß Essen en na een avond vol drinkgelag samen met ‘Marlboro Mario’ Basler houdt de politie hen aan.
Sassen blijkt een alcohol promillage van 1,9 in zijn bloed te hebben en zijn rijbewijs wordt ingenomen. Tegen een journalist zegt hij later dat zijn rijbewijs niet ingenomen kán zijn, omdat hij niet over een beschikte.
Ondanks het incident krijgt Sassen – die gezien wordt als een enorm talent en ´instinct voetballer´ – enige tijd later zijn kans in de Bundesliga. Zijn ontdekker was Friedhelm Funkel. Destijds co-trainer bij Bayer Uerdingen ’05, het huidige KFC Uerdingen ‘05. In de winsterstop verkast hij naar Krefeld om het rood-blauw van de plaatselijke trots te verdedigen.
Hij krijgt direct een basisplaats toebedeeld en binnen korte tijd is hij de man die de lijnen uitzet bij de Uerdinger. Hij kan er echter niet voor zorgen dat Bayer dat seizoen afdaalt naar de tweede Bundesliga.
Sassen blijft de club trouw en in het seizoen dat erop volgt promoveert Uerdingen weer naar het hoogste Duitse niveau. Sassen heeft met zijn spel een groot aandeel promotie. Korte tijd later echter is Sassen opnieuw betrokken bij een drankschandaal.
Samen met collega Sergej Gorlukovich worden ze na een met drank doordrenkte avond door de politie aangehouden. De Rus moet zijn rijbewijs inleveren en beiden kregen een schorsing van drie maanden. Het seizoen is voor Sassen vroegtijdig afgelopen en hij zoekt een nieuwe uitdaging.
Die vindt hij in Hamburg bij de HSV. Hij blijft fantastisch presteren binnen de lijnen. Toch gebeurt er iets buiten het witte kalk dat hem bij de supporters tot kult-figuur maakt. Na een avondje stappen op de Reeperbahn met medespeler Harald Spörl nemen ze zwaar beneveld een taxi naar huis.
Het gaat Sassen niet snel genoeg en met een ‘fahr schneller Ali’ probeert hij daarom de chauffeur van Turkse afkomst te manen om het gaspedaal dieper in te trappen. De beste man kan de opmerking niet waarderen en er volgt een handgemeen. De politie komt eraan te pas en de chauffeur doet aangifte. Spörl en Sassen krijgen een berisping van HSV en krijgen een geldboete van 12.500 DM. Sassen is in één klap kult in Hamburg en de hardcore fans bedenken het legendarische lied ‘Taxifahrn mit Sassen’. Pas na zijn dood stopt het gezang.
Zijn loopbaan bij HSV raakt in het slop en in 1994 wordt hij voor 700.000 DM verkocht aan Dynamo Dresden van trainer Horst Hrubesch. Na dertien! dagen al gaat het mis in Dresden. Hij gaat op kroegentocht in plaats van op trainingskamp, raakt op de terugweg betfrokken bij een ongeluk en zag zich in de cel gegooid.
Sassen krijgt een tweede kans. Hij is immers de duurste aankoop van Dynamo ooit. In 1995 gaat het weer mis en hij krijgt te horen dat hij de club moet verlaten. Hij wordt uitgeleend aan Dnjepr Dnjepropetrowsk uit de Oekraïne.
Een half jaar later duikt ‘Wodka-Andy’ op bij Wattenscheid ’09 dat hem een laatste kans geeft. Het mag niet zo zijn. Tijdens een trainingskamp in de Algarve brengt hij de nacht door met een Nederlandse barkeepster. Hij mist de terugreis met de club en is een paar dagen spoorloos.
Zijn vrouw en net geboren kind in Duitsland zijn wanhopig. Voor Andreas betekent het een vroegtijdig einde van een carrière die eens zo glansvol leek. De technisch begaafde middenvelder komt nergens meer aan de bak.
Zonder familie en vrienden trekt Andreas zich terug in Essen. ‘Ik heb alles verzopen en vergokt’, zegt hij later in een interview. Hij leeft een troosteloos bestaan en werkt als tuinman. In 1996 haalt hij wederom de pers als hij, gewapend met een gaspistool, een café overvalt en aansluitend vecht met de toegesnelde agenten.
In 2004 overlijdt Andreas Sassen op 36-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hersenbloeding. Een turbulent leven doordrenkt met alcohol is ten einde.
(Foto: Bildquelle KFC Uerdingen ’05)