André Paus (9 oktober 1965) was van 1985 tot 1994 verdediger bij de Enschedese club; FC Twente. Na enkele jaren Japanse J-League, sloot hij zijn carrière af in Almelo. Schoot ooit een scheids groggy..
De in Weerselo geboren Paus sloot in 1981 aan bij de jeugdopleiding van FC Twente en speelde tussen 1985 en 1994 216 officiële wedstrijd voor de Tukkers. In 1994 vertrok hij naar het Japanse Júbilo Iwata waar hij twee seizoenen onder contract stond en eveneens zijn laatste officiële wedstrijd speelde. In november 2016 keerde hij terug bij FC Twente als scout, maar het trainersbloed kroop waar het niet gaan kon en een jaar later tekende hij bij AE Larissa.
Zestien was Paus toen hij zijn voetbalopwachting maakte in het tweede van FC Twente. Dat ging goed want twee jaar later, op 21 augustus 1985, maakte hij zijn debuut in het eerste in een thuiswedstrijd tegen Excelsior. De stoere en robuuste Paus die ook gezegend was met een hard schot en een opvallende donkere lange haardracht, speelde zich meer en meer in de basis en bleef daar staan.
Een ‘mooie anekdote’ over Paus in deze periode is, dat hij ooit scheidsrechter Van der Niet twee gebroken ribben en een klaplong schopte. Dit niet na een criminele actie of een knokpartij maar na een onbedoeld verwoestende uithaal met zijn rechter been. Dit terwijl hij de week ervoor van dezelfde scheidsrechter geel had ontvangen. Van der Niet was weken uitgeschakeld. Zie hieronder de beelden.
In 1991 belandde André Paus zelf in de lappenmand. Hij kreeg last van zijn enkelbanden. Nadat deze waren ingekort, kreeg hij last van zijn knieën. En nadat een kunsstof kruisband soelaas had geboden, klom hij figuurlijk weer op tot zijn oude niveau en speelde zich na een half jaar weer in het eerste.
Paus speelde uiteindelijk negen seizoenen voor de ploeg uit Enschede, waarin hij meestal samen met Fred Rutten het centrale verdedigersduo vormde. Maar hij kon eigenlijk beter getypeerd worden als een allrounder. Aanvallende en verdedigende middenvelder, voorstopper, spits (met dank aan trainer Theo Vonk), hij stond er allemaal wel een keer. André kwam uiteindelijk uit in 216 competitiewedstrijden en scoorde daarin acht doelpunten. Daarnaast scoorde hij twee belangrijke goals waar hij slechts twee Europa-Cupwedstrijden voor nodig had; in 1989 tegen Club Brugge en in 1990 tegen Bayer Leverkusen.
Op 11 februari 2004 werd het volgende in de ether gebracht: “André Paus, verdediger van FC Twente, heeft een contact getekend bij de Japanse voetbalclub Jubilo Iwata. Paus treft bij de club twee landgenoten aan: trainer Hans Ooft en Gerald Vanenburg.” Hiermee was een bedrag van 1,1 miljoen gulden gemoeid. Paus nam het vliegtuig naar Japan en zou er 57 wedstrijden in actie komen waarin hij vijf goaltjes wist mee te pikken. Dit allemaal voor Iwata want voor de andere club waar hij onder contract stond, Kawasaki Frontale, bleef hij dubbel droogstaan.
Het was inmiddels 1997 en er was een Paus-junior op komst. André wilde daarom graag terug naar Nederland en FC Groningen leek interesse te hebben. Dit ketste op het laatste moment af en uiteindelijk koos André Paus voor de Twentse rivaal Heracles Almelo. Een ongekend succes werd dit echter niet. Door knieproblemen kwam hij niet meer aan spelen toe en in 1997 was het einde verhaal voor de voetballoopbaan van André Paus.
Voetbaltrainer worden werd de nieuwe ambitie van Paus. En dan niet als ’tussenpaus’, escuus voor deze woordgrap, maar daadwerkelijk eindverantwoordelijke. Dit leverde een hele trits bekende clubs achter zijn naam op: VfB Alstätte, STEVO, De Tubanters, woonwagenclub WKE uit Emmen (kampioen Hoofdklasse en winst van de algemene amateurtitel), SV Spakenburg (kampioen Topklasse Zaterdag), FC Lienden, Jong Vitesse, Valletta, Anorthosis Famagusta, FC Twente (scout), AE Larissa en vanaf 2017 het Cypriotische Enosis Neon Paralimni.
Buiten het voetbal is Paus initiatiefnemer en bestuurslid van Gofoot, een instelling die golftoernooien organiseert ten behoeve van goede doelen.
(Foto: ANP – Cor Mulder)