Anatoliy Mykolayovych Shepel (12 december 1949) was een spits uit de voormalige Sovjet-Unie waarvoor hij één interland heeft gespeeld. Shepel maakte naam bij FC Chornomorets Odessa en speelde later ook voor Dinamo Kiev en Dinamo Moskou. Na zijn spelerscarrière ging hij het trainersvak in en werd hij onder meer de eindverantwoordelijke bij FC Stroitel Pripyat, de arbeidersclub van kerncentrale Tsjernobyl.
De kleine maar behendige aanvaller begon zijn loopbaan in het tricot van Avtomobilist Zhytomyr. Een bescheiden club zo’n honderd kilometer ten westen van Kiev. Hoewel Shepel in Zhytomyr niet wist te scoren, had hij toch voldoende indruk gemaakt op het roemruchte FC Chornomorets Odessa. De club nam hem in 1971 over, direct na de degradatie uit de Premjer Liga. Op het tweede niveau van de Sovjet-Unie nam Shepel zijn nieuwe club meteen bij de hand en scoorde hij erop los. In zijn eerste twee seizoenen werd de club nog derde, maar in het derde seizoen werd het kampioenschap behaald en promoveerde Chornomorets weer naar het hoogste niveau.
Shepel, die in de drie seizoenen op het tweede niveau maar liefst 68 doelpunten maakte, ging echter niet met Chornomorets mee de Premjer Liga in. Zijn geweldige prestaties zorgde voor interesse van diverse topclubs, waarvan Dinamo Kiev de gelukkige was en hem overnam. Min of meer tegen zijn wil in werd Shepel getransfereerd, want de pas 23-jarige aanvaller was veel liever bij Chornomorets gebleven. “Ik wilde helemaal niet vertrekken uit Odessa, waar ik net een ster aan het worden was”, liet hij later weten. De gedwongen overgang was gedoemd te mislukken en dat gebeurde dan ook.
Slechts een halfjaar speelde hij in Kiev, waar hij in twintig wedstrijden tot één doelpunt kwam. Zelf zei de spits later het volgende over zijn vertrek: “Ik werd min of meer gedwongen de deur in Kiev achter me dicht te trekken. Ik had wat moeite met trainer Valeriy Lobanovskyi en in die tijd was het niet gewoon om met de trainer te praten. Hij was de baas.” Ondanks de sportief mislukte periode werkte hij als speler van Dinamo Kiev wel zijn enige interland voor de USSR af. In Odessa, voor hem bekend terrein, werd die interland wel met 0-1 verloren van Tsjecho-Slowakije. Shepel stond de volledige wedstrijd tussen de krijtlijnen.
In Moskou hervond Shepel het plezier in voetballen. “Mijn coach bij Dinamo was Alexander Sevidova. Een geweldige man die psychologisch goed in elkaar stak.” Ook bij het publiek viel Shepel goed. Ondanks zijn verleden in Kiev werd de rappe aanvaller geliefd bij de aanhang van de politieclub. Twee seizoenen speelde Shepel voor Dinamo Moskou, waarmee hij in zijn tweede jaar het landskampioenschap pakte. Met zes doelpunten had Shepel een redelijke bijdrage in de titel en werd hij derde op de topscorerslijst (De competitie destijds bestond uit vijftien clubs die tegen elkaar slechts één wedstrijd speelden). Na zijn periode in Moskou keerde Shepel terug bij zijn oude liefde Chornomorets Odessa. Aan de Zwarte Zee speelde Shepel nog enkele seizoenen.
Nadat Shepel op zijn 30ste was gestopt met voetballen, stapte hij direct het trainersvak in. Hij ging aan de slag bij FC Stroitel Pripyat, een ambitieuze top-amateurclub in Oekraïne. FC Stroitel Pripyat werd financieel bijgestaan door kerncentrale Tsjernobyl die van de arbeidersclub een professionele vereniging trachtte te maken. Spelers werden aangenomen als ‘medewerkers’ van de kerncentrale, maar hun werkdag bestond enkel uit trainen. In Pripyat bleef Shepel slechts één seizoen de trainer. Met een vijfde plaats in de derde divisie van Oekraïne presteerde hij prima, maar tot een langer verblijf kwam het niet. Na zijn avontuur in Pripyat werd Shepel onder meer nog spitsentrainer bij Dinamo Moskou.
(Foto: website Dynamo Kiev)